Potencjał odbudowy morskiej hodowli omułków na zdegradowanych siedliskach dna morskiego

Pierwsze morskie hodowle omułków w Zjednoczonym Królestwie na dużą skalę rozmieszczono w 2013 r. w zatoce Lyme w południowo-zachodnim Zjednoczonym Królestwie na obszarze dna morskiego, który został poważnie zdegradowany ze względu na historyczne połowy denne. Zakładano, że ze względu na sztuczne struktury, które gromadzą omułki i wykluczają niszczycielskie praktyki połowowe, dno morskie może zostać odbudowane. Aby ocenić potencjał w zakresie odbudowy gospodarstwa i jego interakcji między ekosystemami na przestrzeni czasu, zastosowano wielometodowe, roczne podejście do monitorowania. W tym przypadku zbadano wpływ stacji badawczych na siedlisko dna morskiego, epifaunę i gatunki denne w ciągu 5 lat. Reakcje % pokrywy omułków, sesyli i siedzących oraz taksonów mobilnych mierzyno za pomocą trzech metod wideo. W ciągu dwóch lat od rozmieszczenia infrastruktury wykryto wierzchołki i muszle omułków pod nagłówkami, co zwiększyło złożoność strukturalną dna morskiego. Po czterech latach liczba taksonów mobilnych była znacznie większa w porównaniu z kontrolami, które pozostały otwarte na połowy włokami. W gospodarstwie odnotowano prawie wyłącznie homar europejski i krab jadalny. Omawia się, czy ustalenia te można uznać za odbudowę dna morskiego i w jaki sposób można wykorzystać te dane do przyszłego zarządzania marikulturą morską na całym świecie.