Planowanie i licencjonowanie akwakultury morskiej

Akwakultura morska może zwiększyć swój wkład w globalny system żywnościowy i zapewniać cenne usługi ekosystemowe, ale należy wprowadzić odpowiednie systemy planowania, licencjonowania i regulacji, aby umożliwić zrównoważony rozwój. Obecnie podejścia różnią się znacznie na całym świecie, a kilka krajowych i regionalnych dochodzeń uwypukliło potrzebę reform, jeżeli akwakultura morska ma wykorzystać swój potencjał. Artykuł ten ma na celu określenie i ocenę wyzwań związanych z planowaniem i licencjonowaniem rozwoju zrównoważonej akwakultury morskiej. Pomimo szeregu gatunków, systemów produkcji i okoliczności, w badaniu tym stwierdzono w literaturze szereg wspólnych tematów; skomplikowane i fragmentaryczne podejścia do planowania i licencjonowania, praw własności i licencji na prowadzenie działalności, konkurencję o planowanie przestrzenne i planowanie przestrzenne obszarów morskich, nowe gatunki i dywersyfikację produkcji akwakultury morskiej (produkcja wodorostów morskich, zintegrowana akwakultura wielotorowa [IMTA], kompensacja składników odżywczych i emisji dwutlenku węgla z akwakulturą, akwakulturą morską oraz platformami kolokacji i wielofunkcyjnymi platformami), a także potrzebę wyeliminowania luk w wiedzy i wykorzystania narzędzi wspomagających podejmowanie decyzji. Planowanie i licencjonowanie mogą być bardzo skomplikowane, w związku z czym Zjednoczone Królestwo jest wykorzystywane jako studium przypadku w celu przedstawienia bardziej szczegółowych przykładów uwypuklających szereg wyzwań i niepewności, z którymi borykają się branża, organy regulacyjne i decydenci w różnych jurysdykcjach. Istnieje wiele zawiłości, ale badanie to pokazuje, że wiele krajów zmaga się z podobnymi wyzwaniami lub stoi w obliczu takich wyzwań, co sugeruje, że można wyciągnąć wnioski poprzez dzielenie się wiedzą i doświadczeniami, nawet w odniesieniu do różnych gatunków i systemów produkcji, zamiast skupiać się w większym stopniu na wyspach.