Daarmee samenhangende duurzaamheidsuitdagingen en wisselwerkingen tussen visserij, aquacultuur en landbouw

Visserij en aquacultuur leveren een cruciale bijdrage aan de mondiale voedselzekerheid, voeding en bestaansmiddelen. De duurzame-ontwikkelingsdoelstellingen van de VN onderscheiden echter mariene en terrestrische voedselproductiesectoren en -ecosystemen. Om duurzaam tegemoet te komen aan de toenemende mondiale vraag naar vis, moeten de onderlinge verbanden tussen doelstellingen binnen en tussen de visserij-, aquacultuur- en landbouwsectoren worden erkend en aangepakt, samen met de veranderende aard ervan. Hier beoordelen en benadrukken we de ontwikkelingsuitdagingen voor van de visserij afhankelijke landen op basis van analyses van interacties en wisselwerkingen tussen doelstellingen gericht op voedsel, biodiversiteit en klimaatverandering. Wij tonen aan dat sommige landen in het kader van de klimaatverandering waarschijnlijk geconfronteerd worden met dubbele bedreigingen in de visserij en de landbouw. De strategieën om deze risico’s te beperken zullen contextafhankelijk zijn en moeten rechtstreeks gericht zijn op de afwegingen tussen de duurzameontwikkelingsdoelstellingen, zoals het tot staan brengen van biodiversiteitsverlies en het terugdringen van armoede. Landen met een laag aanpassingsvermogen maar een toenemende vraag naar voedsel hebben meer steun en capaciteitsopbouw nodig om de overgang naar een evenwicht tussen afwegingen mogelijk te maken. De noodzakelijke maatregelen zijn contextafhankelijk en omvatten doeltreffende governance, beter beheer en beter behoud, maximalisering van de maatschappelijke en milieuvoordelen van handel, een grotere billijkheid van de distributie en innovatie in de voedselproductie, met inbegrip van de verdere ontwikkeling van aquacultuur met een lage input en een lage impact.