Sensing-Driven Pacific Oyster (Crassostrea gigas) groeimodel op afstand om locaties voor offshore-aquacultuur in te richten

Aquacultuur draagt in toenemende mate bij tot de mondiale productie van schaal- en schelpdieren, waardoor nieuwe boerderijen nodig zijn voor verdere groei. In Frankrijk vindt de oesterteelt traditioneel plaats in de intergetijdenzone, waar er weinig of geen ruimte voor uitbreiding is. Ondanks de belangstelling om de productie verder naar zee te verplaatsen, is er meer informatie nodig over het biologische potentieel voor de groei van offshore-oesters, met inbegrip van de ruimtelijke en temporele variabiliteit ervan. Uit deze studie blijkt het gebruik van op afstand gedetecteerde chlorofyl-a en totale concentraties zwevende deeltjes die zijn opgehaald uit de Medium Resolution Imaging Spectrometer (MERIS), en de oppervlaktetemperatuur van het zeeoppervlak van de Advanced Very High Resolution Radiometer (AVHRR), die allemaal zijn gevalideerd met in situ MAtchUP-metingen, als input voor de toepassing van een model voor de groei van Japanse oesters (DEB) voor een onderzoekslocatie langs de Franse Atlantische kust (Bourgneuf Bay, Frankrijk). De resulterende oestergroeikaarten werden gekalibreerd en gevalideerd aan de hand van in-situmetingen van het totale oestergewicht gedurende twee groeiseizoenen, vanuit het intergetijdengebied waar de teelt momenteel plaatsvindt, en van experimentele offshore-locaties, voor beide spat (R2 = 0.91; RMSE = 1,60 g) en volwassenen (R2 = 0.95; RMSE = 4,34 g). De tijdreeksen voor oestergroei worden verder verdeeld in voor de sector relevante indicatoren, zoals de tijd om het marktgewicht en de kwaliteitsindex te bereiken, die in overleg met lokale producenten en vakmensen uit de industrie zijn uitgewerkt en die ook in kaart worden gebracht. Offshore groei is haalbaar en twee keer sneller dan in de intergetijdenzone (blz. 0.001). Het groeipotentieel blijkt echter ook sterk variabel te zijn in het onderzochte gebied. Uit de kartering blijkt een duidelijke ruimtelijke gradiënt van het productiepotentieel in de offshore-omgeving, waarbij het noordoostelijke segment van de baai veel geschikter is dan het zuidwesten. De resultaten wijzen ook op de toegevoegde waarde van spatiotemporale gegevens, zoals satellietbeeldtijdreeksen, om modeling te stimuleren ter ondersteuning van mariene ruimtelijke ordening. De huidige werkzaamheden tonen de haalbaarheid en de voordelen aan van een dergelijke aanpak van gekoppelde teledetectie in een context van schaal- en schelpdierkweek, waarbij wordt ingespeeld op de werkelijke en huidige belangen van oesterproducenten.