De rol van de identiteit van de gemeenschap en het bedrijf in de sociale vergunning voor de viskwekerij

Schotland is momenteel een van de belangrijkste aquacultuurproducenten van Atlantische zalm. Naast de snelle groei van de afgelopen twee decennia hebben belangenbehartigings- en instandhoudingsgroepen echter verzoekschriften, campagnes en juridische uitdagingen in gang gezet, wat heeft geleid tot de indruk dat de Schotse visteelt een crisis van maatschappelijke acceptatie doormaakt. Er is gekozen voor een kwalitatieve, gefundeerde casestudy om deze kwestie grondig te onderzoeken, waarbij gebruik werd gemaakt van het theoretische kader van de sociale vergunning om te werken. Het eiland Lewis en Harris en het district Argyll en Bute werden gekozen vanwege hun gedeelde maritieme cultuur, de prominente rol van de visteelt en de culturele en sociaal-economische verschillen daartussen. Interviews met leden van de gemeenschap en belanghebbenden werden thematisch geanalyseerd en toonden aan dat de perceptie van de visteelt complex is. De identiteit van de Gemeenschap en de identiteit van de bedrijfstak blijken een belangrijke rol te spelen bij de perceptie van de bedrijfstak. Dit heeft gevolgen voor SLO voor de viskwekerij en voor de maatregelen die de sector neemt om in lokale gemeenschappen te integreren. Deze werkzaamheden vormen een aanvulling op de groeiende empirische basis in de SLO-literatuur, die van cruciaal belang is en een belangrijke overweging moet zijn in de sociale strategie van een bedrijfstak.