Ecologische engineering voor de optimalisering van de landgebonden mariene aquacultuur van kustschelpdieren

Hoewel de vraag naar voedzame en duurzame visserijproducten toeneemt, nemen de visserijopbrengsten af als gevolg van overbevissing en klimaatverandering. De kustaquacultuur van mariene weekdieren — bv. de suspensiegevoelende cockle voor NW Europa — kan een alternatieve praktijk zijn als kosteneffectieve en op de natuur gebaseerde technologie de groei en overleving bevordert. Uit onze experimenten aan de kust is gebleken dat het verlengen van de verblijfsduur van zeewater heeft geleid tot een betere waterkwaliteit. De afname van de sedimentbelasting en de stimulering van de groei van pelagische microalgen hebben geleid tot een grotere groei van de schelp en een groter vleesgehalte van de wilde koeien in het systeem. Kortere verblijfstijden leidden ook tot een toename van het aantal bentische microalgen, maar de gelijktijdige toename van het siltgehalte van het sediment leek de effectieve filtratie door de cockles te belemmeren. De groeiomstandigheden (met betrekking tot de water- en sedimentkwaliteit) voor de kustteelt van de cockles kunnen inderdaad worden verbeterd door middel van ecologische techniek, wat erop wijst dat de kustaquacultuur van mariene schaal- en schelpdieren duurzame levensmiddelen en inkomsten kan opleveren voor kustgemeenschappen, met name wanneer de schelpdierkwekerijen gelegen zijn in laaggelegen, gezouten kustgebieden waar de gemeenschappelijke landbouwpraktijken niet langer rendabel zijn. De betrokkenheid van de schelpdierindustrie was en zal van cruciaal belang zijn voor het bestuderen en begrijpen van de complexe praktijk van de kachelteelt.