België

Snoepstokken,garnalen en mosselen. Er is ook een beperkte commerciële oesterhouderij, met name de platte oester (Ostrea edulis) en de holle oester (Crassostrea gigas) in het kustgebied (Spuikom Oostende).  

Zalmachtigen (voornamelijk forel, incl. hybriden en Thymallus thymallus), verschillende cyprinidae (incl. karper, Gobio gobio, Phoxinus phoxinus) verschillende percinidae (incl. gewone baars en snoekbaars), decapoden en een van de aquacultuurbedrijven is gewijd aan steur (voor de kaviaarproductie). 

• Er zijn sterke netwerken en communicatiekanalen nodig om geïnteresseerde producenten en investeerders te bereiken, alsook specifieke maatregelen om een stimulerend investeringskader voor de sector tot stand te brengen.
• De aquacultuur moet blijven streven naar integratie met andere sectoren en activiteiten, om bij te dragen tot het circulaire systeem en tegelijkertijd de productiekosten te verlagen.
• Naast aquacultuur als hoofdactiviteit moeten er mogelijkheden zijn om nevenactiviteiten te verrichten (toerisme, hengelvisserij, catering, onderwijs enz.) die een inkomen garanderen. Projecten op basis van meervoudig gebruik worden sterk aanbevolen als onderdeel van een geïntegreerde aanpak.
• De ontwikkeling van aquacultuur op zee vereist de levering van hoogwaardige broederijen, de ontwikkeling van geschikte technologie voor het kweken en oogsten in de strenge omstandigheden van de Noordzee en adequate aanlandingsplaatsen in havens.
• Om de kleinschalige aquacultuur in Wallonië voort te zetten, moeten jongeren worden aangemoedigd en opgeleid, moet de winstgevendheid worden verhoogd, moet de zichtbaarheid van de productkwaliteit (bv. etikettering) worden vergroot, moet de afhankelijkheid van externe factoren (bodem en klimaat) worden verminderd, moet de fysieke impact worden verminderd, moet de beschikbaarheid van hoogwaardige broederijen worden gewaarborgd en moet de toegang tot kapitaal worden vergemakkelijkt.

• In het licht van de stagnerende hoeveelheden vis uit de visserij kan aquacultuur voldoen aan de groeiende behoeften van de markt.
• De Europese Unie streeft ernaar de aquacultuurproductie te stimuleren.
• Nabijheid (korte keten), traceerbaarheid (etikettering), wieg tot wieg en milieuvriendelijkheid (inclusief bio-etikettering) worden steeds belangrijker bij consumenten.
• Lokale producten voegen waarde toe, wat detailhandelaren ook aanmoedigt om lokale producten aan te bieden.
• Naarmate de wereldbevolking groeit en de welvaart toeneemt, verbruiken mensen meer eiwitten en neemt de vraag naar aquatische producten toe.
• Sterke exporterende landen, zoals China, kunnen minder gekweekte vis uitvoeren als gevolg van de groeiende binnenlandse vraag. Als gevolg daarvan zouden de Europese consumenten afhankelijker kunnen worden van het lokale aanbod.
• Het bestaan van nieuwe aangegeven aquacultuurgebieden dichter bij de kust (kortere vaarafstand). Daarnaast werden de meest optimale locaties voor geïntegreerde aquacultuur in Vlaanderen in 2019 in kaart gebracht via het HaLaVla-project.
• De ontwikkeling van de maricultuur kan ook zorgen voor ontwikkelingen op het land door de behoefte aan broederijen en kwekerijen die lokale voorraden van kwaliteitsbroodstool leveren.
• Aanwezigheid van infrastructuur in havens waar in gecontroleerde omgevingen omstandigheden voor maricultuur kunnen worden gecreëerd.
• Nieuwe ontwikkelingen in de regio Sardinië minimaliseren de afhankelijkheid van water en energie en vergroten het potentieel van recirculatiesystemen.
• In de aquacultuur moet het vermogen om de gehele levenscyclus te controleren en te monitoren leiden tot een grotere operationele betrouwbaarheid en productkwaliteit.
• Interesse van detailhandelaren om hun eigen productie te beginnen.
• Mogelijkheden voor aquacultuurproductie zonder gebruik van vismeel.
• Mogelijkheid voor de aquacultuursector om gebruik te maken van de bestaande logistieke structuur van de visserijsector.
• Productie van aquacultuursoorten die nieuw zijn voor België (met inbegrip van algen).
• Mogelijkheden voor deelname of omschakeling van reders/vissers en landbouwers naar (mariene) aquacultuur.
• Producenten kunnen op zoek gaan naar toegevoegde waarde en kijken naar duurzaamheid, versheid en gezondheid van aquacultuurproducten. Verstandig gebruik van hulpbronnen, water, ruimte en energie heeft zowel ecologische als economische voordelen.
• Het gebruik van reststromen past in de opkomende circulaire economie, die ook als overgangsprioriteit is aangemerkt in de Visie 2050 van de Vlaamse regering.
• Aquaponica kan in verstedelijkte Vlaanderen aan kracht winnen.
• Veelbelovende mariene aquacultuurprojecten (mossel-, oester- en algenkweek) bieden mogelijkheden voor een combinatie met passieve visserij.
• Aquacultuurtechnieken kunnen worden ingezet voor regelgevende en beschermende ecosysteemdiensten. Door een ecosysteemrol te spelen, kan het ook bijdragen aan de Europese biodiversiteitsstrategie.
• Efficiënt gebruik van de ruimte en verhoging van de productie door multitrofische aquacultuur.
• Er is een grote verwerkingssector die mogelijkheden biedt voor primaire aquacultuurproducenten.
• Digitale instrumenten kunnen een antwoord bieden op veel van de uitdagingen waarmee aquacultuurproducenten worden geconfronteerd (monitoring, automatische waarschuwing voor roofdieren, voorraadbeheer, onlineverkoop enz.).

Beheren van specifieke wetgevingsaspecten met betrekking tot maricultuur.

• Vergunning voor gebruik: vergunningen voor het gebruik van mariene activiteiten vallen onder de bevoegdheid van de Dienst Mariene Milieu, DG Milieu van de Federale Overheidsdienst Volksgezondheid, Veiligheid van de Voedselketen en Leefmilieu.
• Milieuvergunning: milieuvergunningen voor mariene activiteiten zijn een bevoegdheid van de eenheid Beheer van de wetenschappelijke dienst van het Noordzeeschema (BMM) van de OD Natuur.
• Voedselveiligheid: deze kwestie wordt op federaal niveau beheerd door het Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voedselketen (FAVV).

• De “Direction des Permis et autorisations”, die fungeert als centraal orgaan voor de controle van vergunningaanvragen met een aquacultuurproductie van meer dan 500 kg per jaar. In andere gevallen hoeft de producent zijn productie alleen bij de gemeente te registreren.
• Dierenwelzijn: de “direction de la qualité et du bien être animal” die deze kwestie behandelt.
• Mestwetgeving: het is de verantwoordelijkheid van de “Direction de l’agriculture”.

Relevante informatie vindt u hier

• Milieuvergunning: sinds 1 januari 2018 zijn de bouwvergunning en de omgevingsvergunning in Vlaanderen samengevoegd tot de “milieuvergunning”. Kan worden ingediend, opgevolgd en behandeld via een éénloketsysteem, het milieuéénloketsysteem. Het Departement Milieu is verantwoordelijk voor deze kwestie.
• Dierenwelzijn: De Dienst Dierenwelzijn maakt deel uit van het Departement Milieu
• Mestwetgeving (mestdecreet): Dit is de bevoegdheid van de Vlaamse Landmaatschappij (VLM), een extern onafhankelijk agentschap van het beleidsterrein Milieu

Relevante informatie vindt u hier