Zrozumienie roli warunków społeczno-gospodarczych i warunków zarządzania w produkcji akwakultury morskiej na poziomie krajowym

Akwakultura morska (tj. hodowla owoców morza w oceanach) może w znacznym stopniu wspierać rosnący popyt na białko zwierzęce. Pomimo ogromnych ilości odpowiedniej przestrzeni oceanicznej na całym świecie rozwój akwakultury morskiej przebiega powoli i jest zróżnicowany geograficznie, co wskazuje, że czynniki inne niż odpowiednie warunki hodowli wpływają na wzrost przemysłu. Przy użyciu technik wielozmienowych w niniejszym badaniu bada się, w jakim stopniu niektóre czynniki społeczno-gospodarcze, związane z zarządzaniem i biofizyczne mogą wyjaśniać wzorce produkcji marikulturalnej na poziomie krajowym. Uważamy, że warunki społeczno-gospodarcze w znacznym stopniu przyczyniają się do tego, czy dany kraj produkuje marikulturę, oraz do wielkości jej produkcji; nasze modele wyjaśniają nawet o 33 % więcej różnic w produkcji marikultury w porównaniu z modelami obejmującymi wyłącznie parametry biofizyczne. Wyniki te są stosunkowo spójne w odniesieniu do różnych rodzajów produkcji marikultury (tj. ryb, skorupiaków, mięczaków i alg). Z ustaleń Trybunału wynika, że poprawa infrastruktury produkcji żywności pochodzenia morskiego, tworzenie lokalnego popytu na żywność pochodzenia morskiego oraz ułatwianie transferu wiedzy z akwakultury lądowej i słodkowodnej mogłyby pomóc krajom w rozwoju silniejszego przemysłu marikulturowego.