Akwakultura morska jako przystosowanie się do zmiany klimatu na obszarach przybrzeżnych: tendencje w zakresie temperatury powierzchni morza w zachodniej części Morza Śródziemnego

Ocieplenie powierzchni Morza Śródziemnego szacuje się obecnie na 0,4 °C na dekadę w latach 1985–2006, a wzrost temperatury wody mógł mieć negatywny wpływ na akwakulturę morską, np. poprzez zmniejszenie wydajności. Rozwój akwakultury bez odpowiedniego planowania może prowadzić do niezrównoważonej wykonalności ekonomicznej ze względu na przyszłe czynniki stresogenne związane z klimatem. W tym sensie marikultura morska mogłaby stanowić alternatywę dla łagodzenia skutków ocieplenia wybrzeża. Celem tego badania była ocena adekwatności linii brzegowej pod względem globalnego ocieplenia i tendencji w zakresie temperatury powierzchni morza w miejscach, w których obecnie rozwija się akwakultura ryb, a także zmian przestrzennych anomalii termicznych do 30 km od wybrzeża w ciągu ostatnich 31 lat w zachodniej części Morza Śródziemnego (wybrzeże hiszpańskie). Badanie to przeprowadzono z wykorzystaniem informacji z unijnej usługi morskiej programu Copernicus, obejmujących lata 1981–2018, z rozdzielczością przestrzenną 4 × 4 km. Wyniki pokazują, że w ciągu ostatniej dekady śródziemnomorskie środowisko przybrzeżne u wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego odnotowało wzrost temperatury o około 1 °C ze względu na globalne zmiany, przy czym wyraźny wzór utajniony zmienił się w wyniku mezoskalowych procesów oceanograficznych. Rozwój akwakultury morskiej na niektórych szerokościach geograficznych łagodzi ekstremalny wpływ na temperatury wód powierzchniowych. Plany strategiczne rozwoju akwakultury powinny umożliwiać prognozowanie i uwzględnianie przyszłych prognoz klimatycznych i lokalnych warunków oceanograficznych, a akwakultura morska może stanowić alternatywę w niektórych regionach, w zależności od lokalnych warunków oceanograficznych.