Productiecapaciteit voor mossellandbouw en interactie tussen voedingsnetwerken in een mesotrofe omgeving

Een lage trofische aquacultuur (LTA), zoals tweekleppige kweek, biedt veelbelovende mogelijkheden om duurzame visserijproducten en aquafeed te leveren. Hoewel tweekleppige landbouw gewoonlijk voorkomt in zeer productieve kustgebieden die al tal van menselijke activiteiten ondersteunen en te lijden hebben onder milieudruk, bieden numerieke instrumenten een veelbelovende manier om het productiepotentieel van biomassa en de daarmee samenhangende ecosysteemeffecten te onderzoeken en te beoordelen met het oog op de verdere ontwikkeling van de industrie en de prospectie van nieuwe exploitatielocaties. In deze studie hebben we een ecophysiologisch model, de dynamische energiebegrotingstheorie (DEB), gekoppeld aan een ecosysteemmodel (NORWECOM.E2E) om de landbouwproductie en -effecten van blauwe mossel Mytilus spp. te simuleren op basis van het voedselweb in de mesotrofe Hardangerfjord in West-Noorwegen. We hebben verschillende niveaus van fjord-grootschaligere landbouwintensiteit getest en 2 productiedoeleinden beoordeeld: aquafeed en menselijke consumptie. In de resultaten werd gesuggereerd dat de Hardangerfjord grootschalige mosselkweek voor beide doeleinden zou kunnen organiseren. Grote exploitatieregelingen hadden echter nadelige gevolgen voor de groei van individuele mosselsoorten (39 % minder natte massa na 2 jaar) en vooral voor de secundaire productie (daling van 33 % na 1 jaar) als gevolg van acute trofische concurrentie. Uit simulaties bleek dat korte productiecycli voor aquafeed efficiënter waren om de primaire productie te exploiteren, aangezien jonge en kleine mosselen lagere onderhouds- en reproductiekosten hebben. Opgeloste nutriënteninputs van zalmachtigen hadden marginale effecten op de primaire productie (2 %). Het kweken van zalmachtigen en mosselkwekerijen zou echter kunnen concurreren met de locaties met het grootste productiepotentieel.