De toekomst is nu: mariene aquacultuur in het antropoceen

De aquacultuur produceert nu meer schaal- en schelpdieren dan in het wild gevangen visserij en deze productie zal naar verwachting tegen 2050 ten minste verdubbelen. Mariene aquacultuur, die goed is voor bijna de helft van de wereldwijde productie, zal bijdragen tot het duurzaam voeden van de groeiende mensheid. De klimaatverandering zal de toekomstige groei van de mariene aquacultuur echter ongetwijfeld op de proef stellen. De stijging van de temperatuur en de zeespiegel, verschuivingen in neerslag, verversingen van het smelt van gletsjers, veranderende productiviteit van de oceanen en circulatiepatronen, toenemende extreme weersomstandigheden, eutrofiëring en verzuring van de oceanen zijn allemaal stressfactoren die van invloed zullen zijn op de mariene aquacultuur. Het doel van dit thematisch artikel was het bundelen van bijdragen over het brede thema van de potentiële effecten, adaptatie- en mitigatiestrategieën van de mariene aquacultuur aan de klimaatverandering. Hier presenteren we 14 documenten over uiteenlopende benaderingen, waaronder experimenten, modellering, meta-analyse en -evaluatie, en disciplines zoals biologie, ecologie, economie en engineering. Deze artikelen zijn gericht op de gevolgen van klimaatgerelateerde stressfactoren voor het aquacultuurpotentieel zelf en op de daaruit voortvloeiende ecologische interacties (bv. parasitisme en predatie), op fenotypische plasticiteit en aanpassingsvermogen van soorten, en op maatregelen om de gevolgen van de klimaatverandering voor de aquacultuur en vice versa te beperken. In dit verband is de aanpassing van de aquacultuursector afhankelijk van het anticiperen op de biogeografische veranderingen in de verspreiding van soorten, het bepalen van hun potentieel voor aanpassing en selectieve kweek met het oog op resistentie tegen of tolerantie voor door het klimaat veroorzaakte stressfactoren, en het bevorderen van de veerkracht van ecosystemen door middel van instandhouding, herstel of herstel. Met de wil of met geweld zal aquacultuur bijdragen tot de koolstofarme economie van morgen. De aquacultuur moet evolueren naar een nieuw paradigma waarbij de koolstofvoetafdruk en de analyse van de levenscyclus van producten minstens even belangrijk zijn als economische winstgevendheid.