DNA-analyse voor het toezicht op visserij en aquacultuur: Te duur?

DNA-analyses komen vaak voor in strafrechtelijke onderzoeken van mensen en worden steeds vaker gebruikt bij criminaliteit in verband met in het wild levende dieren en planten, maar tot op heden is de toepassing ervan op controle- en handhavingsactiviteiten in de visserij en de aquacultuur slechts sporadisch geweest. Hedendaagse DNA-analyse-instrumenten zijn geschikt om een breed scala aan nalevingskwesties aan te pakken, de identificatie van soorten, onjuiste etikettering van visproducten, het bepalen van de oorsprong van vangsten en het bedrijf van herkomst van ontsnappingen van aquacultuur. Dergelijke toepassingen kunnen de traceerbaarheid in de hele toeleveringsketen van visserijproducten waarborgen en consumentenfraude en illegale, ongemelde en ongereglementeerde visserij bestrijden. DNA-analyse wordt echter nog niet routinematig gebruikt bij onderzoeken naar de naleving van de visserij- en aquacultuurwetgeving. Een mogelijke reden hiervoor is dat DNA-analysetechnieken als te duur kunnen worden beschouwd. De kosten zijn de afgelopen tien jaar echter gedaald en hebben ons ertoe aangezet om objectief te beoordelen of de kosten in verband met het routinematig gebruik van DNA-analysetechnieken voor controle- en handhavingsactiviteiten in de visserij- en aquacultuursector een belemmering vormen. Op basis van een aantal recente nalevingsonderzoeken naar visserij en aquacultuur waarin DNA-analyses zijn opgenomen, blijkt uit onze resultaten dat het gebruik van genetische analyse in alle onderzochte gevallen gerechtvaardigd en zinvol was. Wij concluderen dan ook dat de kosten in verband met DNA-analyse geen belemmering vormen voor de routinematige toepassing van DNA-analysetechnieken bij nalevingsonderzoeken in de visserij- en aquacultuursector. Daarom moeten controle- en handhavingsinstanties worden aangemoedigd om dergelijke technieken routinematig te gebruiken.