Analiza DNA w celu monitorowania rybołówstwa i akwakultury: Zbyt kosztowne?

Dowody z analizy DNA są powszechne w dochodzeniach prowadzonych przez człowieka i chociaż są one coraz częściej wykorzystywane w przestępstwach przeciwko dzikiej przyrodzie, jak dotąd jej stosowanie do działań w zakresie kontroli i egzekwowania przepisów w rybołówstwie i akwakulturze było sporadyczne. Współczesne narzędzia analizy DNA są w stanie rozwiązać szeroki zakres kwestii związanych ze zgodnością, identyfikacją gatunków, niewłaściwym etykietowaniem produktów rybnych, określeniem pochodzenia połowów i ucieczką z gospodarstwa, z którego pochodzą akwakultura. Takie zastosowania mogą zapewnić identyfikowalność w całym łańcuchu dostaw produktów rybnych oraz zwalczać oszustwa konsumenckie oraz nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy. Niemniej jednak analiza DNA nie jest jeszcze rutynowo stosowana w dochodzeniach dotyczących zgodności z przepisami dotyczącymi rybołówstwa i akwakultury. Jedną z potencjalnych przyczyn tego stanu rzeczy jest to, że techniki analizy DNA mogły zostać uznane za zbyt drogie. W ostatnim dziesięcioleciu koszty gwałtownie spadły jednak, co skłoniło nas do obiektywnej oceny, czy koszty związane z rutynowym stosowaniem technik analizy DNA do celów kontroli i egzekwowania przepisów w rybołówstwie i akwakulturze stanowią przeszkodę. Na podstawie szeregu niedawnych badań zgodności w zakresie rybołówstwa i akwakultury, które obejmowały analizę DNA, wyniki Trybunału wskazują, że wykorzystanie analizy genetycznej było uzasadnione i warto we wszystkich zbadanych przypadkach. W związku z tym Trybunał stwierdza, że koszty związane z analizą DNA nie stanowią przeszkody dla rutynowego stosowania technik analizy DNA w dochodzeniach zgodności z przepisami w zakresie rybołówstwa i akwakultury. W związku z tym należy zachęcać organy kontroli i egzekwowania prawa do rutynowego stosowania takich technik.