Modelowanie wzrostu ostrygi pacyficznej (Crassostrea gigas) i wskaźniki dotyczące akwakultury morskiej w Europie w sytuacji niepewności związanej ze zmianą klimatu

Rozwój akwakultury w Europie, choć ma kluczowe znaczenie dla strategii Unii Europejskiej (UE) na rzecz niebieskiego wzrostu, uległ stagnacji w ostatnich dziesięcioleciach, głównie ze względu na dużą konkurencję o przestrzeń w bliskiej strefie przybrzeżnej o potencjalne zastosowania oraz brak jasnych priorytetów, polityki i planowania w skali unijnej i krajowej. Szeroko zakrojone planowanie przestrzenne obszarów morskich, w tym wyznaczenie stref przeznaczonych na akwakulturę, wymaga danych przestrzennych o odpowiedniej szerokiej skali przestrzennej, które nie były łatwo dostępne, a także modelowych prognoz w celu oceny potencjalnych skutków zmiany klimatu. W tym przypadku do napędzania modelu dynamicznego wzrostu ostryg pacyficznych (Crassostrea gigas) wykorzystuje się codziennie chlorofil-a, temperaturę wody, zasolenie i bieżącą wydajność modelu ekosystemu morskiego obejmującego przybrzeżny północno-wschodni Atlantyk, Morze Północne i Morze Śródziemne (konfiguracja ogólnoeuropejskiego modelu POLCOMS-Ersem). Obszary zasadniczo nadające się do wzrostu zostały zidentyfikowane z wykorzystaniem progowych zakresów tolerancji stosowanych przy użyciu wyżej wymienionych zmiennych modelowych, a także danych batymetrycznych. Szeregi czasowe wzrostu ostryg przekształcono w uproszczone wskaźniki, które mają znaczenie dla przemysłu (np. czas potrzebny do ustalenia wagi rynkowej) i zostały ujęte w mapach. Oprócz map wskaźników na początku stulecia przeprowadzono również modelowanie i mapowanie dwóch kontrastujących prognoz dotyczących zmiany klimatu z późnego stulecia, zgodnie z reprezentatywnymi ścieżkami stężenia 4.5 i 8.5. Obszary, co do których stwierdzono, że obecnie i w przyszłości mają dobry potencjał wzrostu ostryg, zostały poddane dalszej ocenie pod względem odporności na zmianę klimatu (tj. gdzie prognozy wzrostu ostryg są porównywalne między różnymi przyszłymi scenariuszami klimatycznymi). Kilka obszarów w Europie uznano za obszary priorytetowe dla rozwoju uprawy ostrygi pacyficznej na obszarach morskich, w tym wody przybrzeżne wzdłuż francuskiego Atlantyku, południowego Morza Północnego oraz zachodniej Szkocji i Irlandii. W północno-zachodniej Afryce zidentyfikowano również duży potencjalny punkt wzrostu związany z chłodną, produktywną strefą przybrzeżną. Proponowane tu ramy oferują elastyczne podejście do szerokiego zakresu ekologicznych danych wejściowych, scenariuszy modelowych dotyczących klimatu i ekosystemów, modeli związanych z akwakulturą, gatunków będących przedmiotem zainteresowania, rodzajów wskaźników i progów tolerancji. Sugeruje się uwzględnienie takich informacji w szerszych ocenach i planowaniu przestrzennym, wraz z dalszymi danymi społeczno-gospodarczymi i środowiskowymi.