Rozporządzenie Rady (WE) nr 708/2007 (https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/?uri=CELEX%3A32007R0708&…) z dnia 11 czerwca 2007 r. w sprawie wykorzystania w akwakulturze gatunków obcych i niewystępujących miejscowo zapewnia ramy dla zapewnienia ochrony środowiska wodnego przed ryzykiem związanym z hodowlą tych gatunków. Reguluje ona ich przemieszczanie w UE, obejmując wszystkie gatunki wodne i rodzaje produkcji, a także istnieją specjalne przepisy dotyczące zamkniętych zakładów akwakultury, a także wyłączenia w odniesieniu do gatunków wymienionych w załączniku IV.

Podmioty działające w sektorze akwakultury muszą złożyć wniosek o zezwolenie na wprowadzenie gatunku obcego lub przeniesienie gatunku niewystępującego miejscowo do odpowiedniego organu administracyjnego w państwie członkowskim UE („właściwy organ”). Wnioskodawca musi przedłożyć dokumentację zgodnie z orientacyjnymi wytycznymi określonymi w załączniku I. Komitet doradczy oceni, czy wniosek zawiera wszystkie niezbędne informacje, oraz ustali jego dopuszczalność i potencjalne ryzyko. Następnie komitet przekazuje swoją opinię właściwemu organowi, który podejmie decyzję o wydaniu lub odmowie wydania zezwolenia zgodnie z ustaloną procedurą.

Akwaponika jest innowacyjnym systemem produkcji akwakultury, który łączy produkcję ryb w systemach recyrkulacji akwakultury (RAS) z produkcją roślinną hydroponiczną (technikę uprawy roślin bez gleby) w jednym systemie produkcji. Jest to zrównoważona i wydajna metoda uprawy, która eliminuje zapotrzebowanie na glebę i chroni wodę.

Zalety tej techniki są wielorakie:

Może być zlokalizowany na obszarach wiejskich, ale również w środowisku miejskim i półmiejskim, w tym w budynkach miejskich (np. wierzchołki dachowe) i obiektach przemysłowych (np. nieużywane tereny), zapewniając regionom UE element samowystarczalności w zapewnianiu mieszkańcom miejsc pracy, a także świeżych warzyw, ryb i owoców. Ta strategiczna lokalizacja nie tylko zmniejsza koszty nabywania gruntów, ale również zapewnia akwakulturze przestrzeń do produkcji ryb bliżej obszarów miejskich, zmniejszając tym samym koszty transportu i zmniejszając ogólny ślad węglowy produkcji.

Jest to ekologicznie odpowiedzialny zamknięty system bez stosowania nawozów chemicznych, ponieważ jest to system samowystarczalny. Woda ze zbiorników rybnych jest recyrkulowana przez filtry do karmienia łóżek roślin, a następnie z powrotem do zbiorników rybnych. Ryby i rośliny rozwijają symbiotyczny związek, w którym rośliny oczyszczają odpady rybne, a ryby karmią rośliny składnikami odżywczymi.

Nie wymaga ona stosowania pestycydów.

Pozwala uniknąć ograniczeń wynikających z sezonowości, ponieważ rośliny i ryby mogą być hodowane przez cały rok, niezależnie od pory roku i warunków pogodowych.

Niektóre z wyzwań związanych z wdrażaniem i rozwojem akwaponiki są następujące:

Wysokie koszty początkowe: utworzenie systemu akwaponicznego może być kosztowne ze względu na zapotrzebowanie na specjalistyczny sprzęt, taki jak zbiorniki, pompy i systemy filtracji, oraz wysokie zapotrzebowanie na energię.

Ekspertyza techniczna: wymaga to codziennej konserwacji i ciągłego badania jakości wody dla ryb i roślin oraz znajomości zarówno hodowli ryb, jak i systemów hydroponicznych. Zrównoważenie potrzeb ryb i roślin może być złożone i wymaga ciągłego uczenia się i dostosowywania się.

Nie wszystkie rośliny i ryby rozwijają się w systemach akwaponicznych: technika ta nie jest odpowiednia dla wszystkich upraw i może być stosowana przy użyciu ograniczonej odmiany roślin i ryb.

Rentowność: obecnie istnieją problemy ze skalowalnością produkcji warzyw na masową skalę po opłacalnej cenie.