Cumulatieve klimatologische stressfactoren voor de mariene aquacultuur: Neveneffecten van COVID-19 op de Spaanse maricultuur

Mariene aquacultuur profiteert van mariene ecosysteemdiensten om goederen te produceren die relevant kunnen zijn vanuit het oogpunt van voedselzekerheid. Deze activiteit is echter onderhevig aan meerdere stressfactoren zoals de wereldwijde klimaatverandering. Lokale stressomstandigheden als gevolg van milieufactoren kunnen worden verergerd door de COVID-19-pandemie. In dit document analyseren we de situatie van vóór COVID-19 in twee Spaanse regio’s met de hoogste aquacultuurproductie, Galicië en de Valenciaanse Gemeenschap. De incidentie van stormen, hittegolven en sluiting van mosselkwekerijen werd geanalyseerd en er werden enquêtes gebruikt om de perceptie van producenten te bepalen in termen van economische problemen als gevolg van COVID-19 en synergetische milieuproblemen. Ook werd de temporele trend van de mosselproductie geanalyseerd. De Spaanse mariene aquacultuur heeft zwaar te lijden gehad onder klimaatstressfactoren, waardoor zij kwetsbaarder is geworden voor COVID-19, wat een zwakke productie vertoont, zoals blijkt uit de mosselproductie en de verse consumptie. Hoe dan ook werd de door de geïntegreerde multitrofische aquacultuur (IMTA) ontwikkelde extensieve aquacultuur en aquacultuur enigszins veerkrachtiger geacht tegen de gevolgen van COVID-19. Om de ecologische en economische duurzaamheid van de mariene aquacultuur te waarborgen — in een toekomstig onzeker pandemiescenario — onderstrepen onze resultaten de noodzaak van veerkrachtigere aanpassingsprogramma’s en herstelplannen waarin rekening wordt gehouden met de gevolgen van de klimaatverandering.