Kumulatywne czynniki stresogenne związane z klimatem uderzają w akwakulturę morską: Dodatkowy wpływ COVID-19 na marikulturę hiszpańską

Akwakultura morska wykorzystuje morskie usługi ekosystemowe do wytwarzania towarów, które mogą być istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa żywnościowego. Działalność ta jest jednak przedmiotem wielu czynników stresogennych, takich jak te wywierane przez globalną zmianę klimatu. Kryzys związany z pandemią COVID-19 może pogorszyć lokalne warunki skrajne spowodowane czynnikami środowiskowymi. W niniejszym dokumencie przeanalizowano sytuację sprzed pandemii COVID-19 w dwóch hiszpańskich regionach o najwyższej produkcji akwakultury, Galicji i Wspólnocie Walenckiej. Przeanalizowano występowanie burz, fal upałów i zamykania hodowli omułków, a badania wykorzystano do określenia postrzegania przez producentów problemów gospodarczych wynikających z COVID-19 i synergicznych problemów środowiskowych. Przeanalizowano również czasową tendencję w produkcji omułków. Hiszpańska akwakultura morska jest intensywnie poddawana stresogenom klimatycznym, które sprawiły, że była bardziej podatna na COVID-19, co wskazuje na pewne słabości pod względem produkcji, co można zaobserwować w produkcji omułków i spożyciu świeżości. W każdym razie ekstensywną akwakulturę i akwakulturę rozwiniętą w ramach zintegrowanej akwakultury wielotorowej (IMTA) zgłoszono jako nieco bardziej odporną na skutki COVID-19. Aby zapewnić zrównoważenie środowiskowe i gospodarcze akwakultury morskiej – w ramach przyszłego niepewnego scenariusza pandemicznego – nasze wyniki podkreślają potrzebę bardziej odpornych programów przystosowawczych i planów odbudowy uwzględniających skutki zmiany klimatu.