Οι σωρευτικοί κλιματικοί επιβαρυντικοί παράγοντες στραγγαλίζουν τη θαλάσσια υδατοκαλλιέργεια: Επικουρικές επιπτώσεις της νόσου COVID-19 στην ισπανική θαλασσοκαλλιέργεια

Η θαλάσσια υδατοκαλλιέργεια αξιοποιεί τις υπηρεσίες θαλάσσιων οικοσυστημάτων για την παραγωγή αγαθών που μπορεί να είναι σημαντικά από την άποψη της επισιτιστικής ασφάλειας. Ωστόσο, η δραστηριότητα αυτή υπόκειται σε πολλαπλούς παράγοντες πίεσης, όπως αυτοί που ασκούνται από την παγκόσμια κλιματική αλλαγή. Οι τοπικές ακραίες συνθήκες λόγω των περιβαλλοντικών παραγόντων ενδέχεται να επιδεινωθούν από την κρίση της πανδημίας COVID-19. Στο παρόν έγγραφο αναλύουμε την προ COVID-19 κατάσταση σε δύο ισπανικές περιφέρειες με την υψηλότερη παραγωγή υδατοκαλλιέργειας, τη Γαλικία και την κοινότητα της Βαλένθια. Αναλύθηκαν οι επιπτώσεις των καταιγίδων, των κυμάτων καύσωνα και του κλεισίματος της καλλιέργειας μυδιών και χρησιμοποιήθηκαν έρευνες για τον καθορισμό της αντίληψης των παραγωγών όσον αφορά τα οικονομικά προβλήματα που προκύπτουν από τη νόσο COVID-19 και τις συνεργιστικές περιβαλλοντικές ανησυχίες. Επίσης, αναλύθηκε η χρονική τάση της παραγωγής μυδιών. Η ισπανική θαλάσσια υδατοκαλλιέργεια έχει υποβληθεί εντατικά σε κλιματολογικούς παράγοντες καταπόνησης που την κατέστησαν πιο ευάλωτη στη νόσο COVID-19, παρουσιάζοντας ορισμένες αδυναμίες όσον αφορά την παραγωγή, όπως παρατηρείται στην παραγωγή μυδιών και στην κατανάλωση νωπών προϊόντων. Ούτως ή άλλως, η εκτατική υδατοκαλλιέργεια και υδατοκαλλιέργεια που αναπτύχθηκε από την ολοκληρωμένη πολυμορφική υδατοκαλλιέργεια (IMTA) αναφέρθηκε ως κάπως πιο ανθεκτική στις επιπτώσεις της νόσου COVID-19. Προκειμένου να διασφαλιστεί η περιβαλλοντική και οικονομική βιωσιμότητα της θαλάσσιας υδατοκαλλιέργειας — στο πλαίσιο ενός μελλοντικού αβέβαιου σεναρίου πανδημίας — τα αποτελέσματά μας υπογραμμίζουν την ανάγκη για πιο ανθεκτικά προγράμματα προσαρμογής και σχέδια ανάκαμψης που θα λαμβάνουν υπόψη τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.