Een eenvoudig model voor gebieden waar schelpdierkwekerijen worden gekweekt op basis van het risico op ziekteintroductie en spread

Richtlijn 2006/88/EG van de Raad vereist dat risicogebaseerde bewaking (RBS) voor in de lijst opgenomen ziekten bij waterdieren wordt toegepast op alle aquacultuurproductiebedrijven. Het beginsel dat hieraan ten grondslag ligt, is het efficiënte gebruik van middelen die gericht zijn op categorieën landbouwbedrijven met een hoog risico, diertypen en geografische gebieden. Om aan deze eis te voldoen, moeten vis- en schelpdierkwekerijen worden gerangschikt op basis van hun risico op insleep en verspreiding van ziekten. Wij presenteren een methode om schaal- en schelpdierkweekgebieden aan te merken op basis van het risico van ziekteintroductie en -verspreiding en laten zien hoe de aanpak is toegepast in 45 kweekgebieden voor schaal- en schelpdieren in Engeland en Wales. Er werden tien parameters gebruikt om het risicomodel te onderbouwen, die werden gegroepeerd in vier risicothema’s op basis van verwante routes voor de overdracht van ziekteverwekkers: I) verplaatsing van levende dieren, ii) transmissie via water, iii) mechanische verspreiding over korte afstanden (vogels) en iv) mechanische verspreiding over lange afstand (vaten). Er werden gewichten (op basis van deskundige kennis) toegepast op zowel individuele parameters als risicothema’s voor introductie en verspreiding om het relatieve belang ervan weer te geven. Er is een spreadsheetmodel ontwikkeld om kwantitatieve scores te bepalen voor het risico van insleep van ziekteverwekkers en het risico van verspreiding van ziekteverwekkers voor elk kweekgebied van schaal- en schelpdieren. Deze scores werden gebruikt om gebieden onafhankelijk te rangschikken op basis van het risico op introductie en het risico op verspreiding. Er werden drempels vastgesteld om risicocategorieën (laag, gemiddeld en hoog) vast te stellen voor invoering en verspreiding op basis van risicoscores. De risicocategorieën voor invoering en verspreiding voor elk gebied werden gecombineerd om algemene risicocategorieën te verstrekken ter onderbouwing van een risicogebaseerd bewakingsprogramma dat gericht is op het niveau van het gebied. Toepassing van het gecombineerde kader voor de aanwijzing van risicocategorieën voor het risico van introductie en verspreiding zoals voorgesteld in de richtsnoeren van de Europese Commissie voor risicogebaseerd toezicht, werden 4, 10 en 31 gebieden ingedeeld als gebieden met een hoog, gemiddeld en laag risico.