Model prosty do obszarów hodowli skorupiaków na podstawie ryzyka wprowadzenia i rozprzestrzeniania się chorób

Dyrektywa Rady 2006/88/WE wymaga, aby nadzór oparty na analizie ryzyka w odniesieniu do umieszczonych w wykazie chorób zwierząt wodnych był stosowany do wszystkich przedsiębiorstw produkcyjnych sektora akwakultury. Zasada ta opiera się na efektywnym wykorzystaniu zasobów przeznaczonych na kategorie gospodarstw, rodzaje zwierząt i obszary geograficzne wysokiego ryzyka. Aby spełnić ten wymóg, hodowle ryb i skorupiaków muszą być uszeregowane według ryzyka wprowadzenia i rozprzestrzeniania się choroby. Przedstawiamy metodę oceny ryzyka obszarów hodowli skorupiaków w oparciu o ryzyko wprowadzenia i rozprzestrzeniania się choroby oraz wykazania, w jaki sposób podejście to zastosowano na 45 obszarach hodowli skorupiaków w Anglii i Walii. Do opracowania modelu ryzyka wykorzystano dziesięć parametrów, które podzielono na cztery tematy ryzyka w oparciu o powiązane ścieżki przenoszenia patogenów: (i) przemieszczanie żywych zwierząt, (ii) przenoszenie przez wodę, (iii) mechaniczne rozprzestrzenianie się na niewielkie odległości (ptaki) oraz (iv) rozprzestrzenianie się mechanicznie na duże odległości (statki). Wagi (oparte na wiedzy eksperckiej) zostały zastosowane zarówno do poszczególnych parametrów, jak i do tematów ryzyka, które należy wprowadzić i rozpowszechnić, aby odzwierciedlić ich względne znaczenie. Opracowano model arkusza kalkulacyjnego w celu określenia wyników ilościowych w odniesieniu do ryzyka wprowadzenia patogenów i ryzyka rozprzestrzeniania się patogenów dla każdego obszaru hodowli skorupiaków. Wyniki te wykorzystano do niezależnej klasyfikacji obszarów pod względem ryzyka wprowadzenia i ryzyka rozprzestrzeniania się choroby. Ustanowiono progi w celu ustalenia kategorii ryzyka (niskiego, średniego i wysokiego) w odniesieniu do wprowadzania i rozprzestrzeniania się w oparciu o wyniki oceny ryzyka. Kategorie ryzyka wprowadzenia i rozprzestrzeniania się w odniesieniu do każdego obszaru połączono, aby zapewnić ogólne kategorie ryzyka na potrzeby programu nadzoru opartego na analizie ryzyka ukierunkowanego na poziom obszaru. Stosując połączone ramy wyznaczania kategorii ryzyka w odniesieniu do ryzyka wprowadzenia i rozprzestrzeniania się zasugerowane w wytycznych Komisji Europejskiej dotyczących nadzoru opartego na ryzyku, 4, 10 i 31 obszarów sklasyfikowano odpowiednio jako obszary wysokiego, średniego i niskiego ryzyka.