Offshore beuglijnmosselkwekerijen: een evaluatie van oceanografische en ecologische interacties ter onderbouwing van toekomstige onderzoeksbehoeften, -beleid en -beheer

Gezien de groeiende menselijke bevolking en de noodzaak om onze oceanen te beschermen tegen overbevissing, is er een vereiste voor de samenleving om alternatieve middelen voor duurzame eiwitten te vinden. De mosselaquacultuur is in veel landen snel toegenomen als een belangrijk eiwitaanbod, maar de ontwikkeling ervan is beperkt gebleven als gevolg van de concurrentie om kustruimte en de daarmee samenhangende milieueffecten van de kweek in kustwateren. Ontwikkelingen op het gebied van offshore-aquacultuur hebben het potentieel om dergelijke problemen op te lossen. Dit onderzoek geeft een samenvatting van de huidige literatuur over de ecologische en oceanografische interacties van beuglijnmosselkwekerijen met de beug om de belangrijkste kennishiaten in een context van beheer en instandhouding op te helderen. Grote offshore-aquacultuurinstallaties hebben een wisselwerking met de hydrodynamica van het gebied, wat verstoringen van de waterstroom en huidige demping, wakevorming en verstoring van de stratificatie van de waterkolom kan veroorzaken, wat een effect kan hebben op de levering van nutriënten en afdichtingen en de verspreiding van materiaal, biodepositie en resuspensie kan veranderen, wat op zijn beurt een domino-effect heeft op de draagkracht van het systeem, wat uiteindelijk gevolgen heeft voor de omringende ecologie en de ecosysteemdiensten ervan. In studies van offshore mosselkwekerijen wordt melding gemaakt van een toename van de biomassa of het aantal bentische en pelagische organismen onder en rond mosselkabels met betrekking tot controlelocaties die gebruikmaken van de structuur voor onderdak, toevluchtsoorden en kwekerijen. Een beter inzicht in de interacties tussen aquacultuur en milieu op zee is van cruciaal belang om de prioriteiten vast te stellen die nodig zijn voor toekomstig onderzoek om beleids- en beheerpraktijken te onderbouwen, alsook de rol ervan als onderdeel van de agenda voor blauwe groei en als “andere doeltreffende gebiedsgebonden instandhoudingsmaatregelen”.