Morskie hodowle taklowców: przegląd interakcji oceanograficznych i ekologicznych w celu uwzględnienia przyszłych potrzeb badawczych, polityki i zarządzania

Ze względu na rosnącą liczbę ludności i potrzebę ochrony oceanów przed przełowieniem społeczeństwo musi pozyskiwać alternatywne źródła zrównoważonych białek. Akwakultura omułków szybko się rozwijała w wielu krajach, co stanowi istotną podaż białka, ale jej rozwój jest ograniczony ze względu na konkurencję o przestrzeń przybrzeżną i związany z tym wpływ na środowisko rolnictwa na wodach przybrzeżnych. Rozwój akwakultury morskiej może rozwiązać takie problemy. W niniejszym przeglądzie podsumowano obecną literaturę na temat interakcji ekologicznych i oceanograficznych morskich hodowli taklowców w celu wyjaśnienia głównych luk w wiedzy w kontekście zarządzania i ochrony. Duże morskie instalacje akwakultury współdziałają z hydrodynamiką obszaru, powodując zakłócenia przepływu wody i tłumienie prądu, formowanie się strumienia i zniekształcającą stratyfikację słupa wody, co może mieć wpływ na dostawy substancji biogennych i sestonu, a także zmianę materiału rozpraszającego, biodepozycji i resuspensji, co z kolei wywiera efekt domina na zdolność przewozową systemu, co ostatecznie wpływa na otaczającą ekologię i jego usługi ekosystemowe. W badaniach morskich gospodarstw omułków odnotowano wzrost biomasy lub liczby organizmów bentosowych i pelagicznych pod linymi omułków w stosunku do miejsc kontroli z wykorzystaniem struktury schronienia, schronienia i szkółki. Lepsze zrozumienie interakcji między akwakulturą morską a środowiskiem naturalnym ma kluczowe znaczenie dla określenia priorytetów niezbędnych do przyszłych badań naukowych w celu kształtowania polityki i praktyk zarządzania, a także roli tych działań w ramach programu „niebieskiego wzrostu” oraz jako „innych skutecznych obszarowych środków ochrony”.