Διάσπαση του διαλόγου πολλαπλών χρήσεων της υπεράκτιας αιολικής και θαλάσσιας αιολικής ενέργειας: μια νέα προσέγγιση με τη χρήση στοχευμένης ανάλυσης SWOT

Οι παράκτιες θάλασσες παγκοσμίως υφίστανται αυξανόμενες ανθρωπογενείς πιέσεις λόγω της ταχείας επέκτασης της ναυτιλιακής βιομηχανίας και της παράκτιας αστικοποίησης. Η πολλαπλή χρήση (MU) του ωκεάνιου χώρου, δηλαδή η χρήση του ίδιου χώρου από πολλαπλούς χρήστες πόρων, έχει αναδειχθεί ως μία στρατηγική για την αντιμετώπιση των χωρικών συγκρούσεων που προκύπτουν από την αυξανόμενη πυκνότητα χρήσης. Η προτεινόμενη πολλαπλή χρήση υπεράκτιων αιολικών πάρκων (OWF) και θαλασσοκαλλιέργειας (MAQ) είναι ένα από τα πλέον διερευνηθέντα παραδείγματα μιας τέτοιας δυνητικά συμβιωτικής σχέσης. Δύο δεκαετίες δημόσιου και ακαδημαϊκού λόγου έχουν προκαλέσει πληθώρα ερευνών σχετικά με διάφορες πτυχές αυτού του συγκεκριμένου συνδυασμού. Ωστόσο, τα τελευταία ερευνητικά έργα του προγράμματος έρευνας και καινοτομίας της ΕΕ «Ορίζων 2020» έχουν εντοπίσει διάφορα επίμονα εμπόδια στη συνεχιζόμενη ανάπτυξη πολλαπλών χρήσεων. Ο προηγούμενος και ο τρέχων δημόσιος διάλογος έχουν δημιουργήσει μια κατάσταση όπου η τεχνολογική ετοιμότητα έχει ξεπεράσει την προθυμία της κοινωνίας και η ποικιλομορφία των υποβάθρων και των αντιλήψεων των συμμετεχόντων σε αυτόν τον διάλογο συχνά περιπλέκει τη συζήτηση. Η παρούσα μελέτη έχει ως στόχο να διαχωρίσει τον τυπικό λόγο σχετικά με την πολλαπλή χρήση των OWF και της θαλασσοκαλλιέργειας με τη χρήση μιας στοχευμένης προσέγγισης ανάλυσης SWOT με βάση τις γνώσεις των ενδιαφερόμενων μερών. Η προσέγγιση αυτή αποκαλύπτει δύο διακριτά αφηγήματα που βασίζονται σε κοινωνικές και οικονομικές εκτιμήσεις. Από αυτό συνάγουμε ένα σύνολο εξατομικευμένων συστάσεων προς τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, τις ρυθμιστικές αρχές, τους οργανισμούς χρηματοδότησης, τις επιχειρήσεις και τους ερευνητές.