Op weg naar duurzamere aquacultuurpraktijken: een meta-analyse van het potentieel van met planten verrijkte diëten om de groei, immuniteit en ziektebestendigheid van vissen te verbeteren

Ziekten bij waterdieren zijn een van de belangrijkste beperkende factoren voor de ontwikkeling van de aquacultuur, waarbij de opkomst van ziekten naar verwachting zal toenemen als gevolg van wereldwijde veranderingen. Om toenemende ziekten te behandelen in een context van wereldwijde opkomst van antimicrobiële resistentie en om de regelgeving inzake het gebruik van antimicrobiële stoffen aan te scherpen, zijn echter dringend duurzame alternatieven nodig. Het gebruik van plantensupplementen om de immuniteit van vissen en de resistentie tegen ziekten te vergroten, is de afgelopen decennia veel populair geworden. Het gebruik van functionele supplementen, zoals planten, kan ook de groei en de assimilatie van voeder verbeteren en bijdragen tot een betere optimalisering van de aquacultuurhulpbronnen (bv. opname van vismeel). We hebben een systematische evaluatie en meta-analyse uitgevoerd om de lacunes in het onderzoek in het gebruik van met planten verrijkte diëten in de visaquacultuur in kaart te brengen en voor het eerst een schatting te maken van de algehele doeltreffendheid van met planten verrijkte diëten op de groei, immuniteit en ziektebestendigheid van vissen, alsook van het effect van intrinsieke parameters (vistrofisch niveau, type plantaardig materiaal, dosering, behandelingsduur en pathogeensoorten) op de doeltreffendheid van de behandeling. We constateerden dat met planten verrijkte diëten de groei, immuniteit en ziekteoverlevingskansen van behandelde vissen aanzienlijk hebben vergroot, ongeacht het trofische niveau van de vissen, de behandelingsduur en het soort gebruikt materiaal. We tonen ook aan dat plantensupplementen een veelzijdig alternatief zijn dat verschillende aquacultuursectoren ten goede kan komen (van kleinschalige viskwekers tot intensieve producties). Tot slot merkten we op dat studies de gerapporteerde informatie over het gebruikte plantaardige materiaal (bv. oorsprong, identificatie, chemische samenstelling) moeten verbeteren om de vergelijking van verschillende experimenten mogelijk te maken en de herhaalbaarheid ervan te verbeteren.