Wanneer aquacultuur op duurzame wijze gebeurt, kan zij helpen een aantal van de dringendste problemen op te lossen waarmee we vandaag de dag worden geconfronteerd.

— Aquacultuur levert voedzaam en divers voedsel aan een groeiende wereldbevolking.

Aquacultuur vermindert de noodzaak om meer wilde vis te vangen om aan de toenemende vraag naar vis te voldoen en draagt derhalve bij tot het behoud van de visbestanden.

— Het kan vers en lokaal voedsel leveren. De levering van voedsel dichter bij de consument maakt het mogelijk de koolstofemissies in het vervoer te verminderen.

— Aquacultuur kan levensmiddelen en diervoeders produceren met een geringer klimaat- en milieueffect dan andere soorten landbouw (bv. het kweken van runderen voor melk of vlees). Door meer voedsel uit de aquacultuur te consumeren, kunnen we ook de druk van de landbouw op het land verminderen.

— Aquacultuuractiviteiten kunnen een bron van inkomsten en ontwikkeling zijn voor afgelegen kust- en plattelandsgemeenschappen waar weinig alternatieven beschikbaar zijn. Bepaalde soorten aquacultuur dragen bij tot het behoud van ecosystemen en biodiversiteit (bv. weekdierhouderij, extensieve aquacultuur in vijvers en wetlands, en de kweek van algen en andere ongewervelde dieren). Deze diensten omvatten het reinigen van water uit overtollige nutriënten en organisch materiaal of het behoud en herstel van ecosystemen en biodiversiteit.

— Voordat aquacultuurbedrijven kunnen opereren, moeten toekomstige aquacultuurproducenten een vergunning krijgen van de bevoegde nationale autoriteiten (soms zijn regionale autoriteiten verantwoordelijk voor vergunningen). Bij het beoordelen van die aanvraag controleren de autoriteiten of de voorgestelde locatie geschikt is en wat de effecten op het milieu zullen zijn.

— Aquacultuurproducenten hebben een vergunning nodig voordat zij zeewater of zoet water voor het bedrijf gebruiken. Wanneer het water weer in het milieu terechtkomt, mag de toestand van het waterlichaam niet verslechteren.

— Bovendien moeten aquacultuurinrichtingen worden geregistreerd of erkend door de gezondheidsautoriteiten die zich bezighouden met diergezondheid, en zowel de landbouwer als deze autoriteiten zijn verplicht toezicht uit te oefenen op mogelijke ziekten.

— Zodra alle autorisaties zijn ontvangen, moeten aquacultuurproducenten aan verschillende voorwaarden voldoen om ervoor te zorgen dat de aquacultuuractiviteiten het milieu, de gezondheid van mens en dier en het dierenwelzijn eerbiedigen.

— Erkende bedrijven moeten hun gevolgen voor het milieu blijven monitoren.

— Ter bescherming van het milieu mogen producenten alleen toegelaten diervoeders, schoonmaakmiddelen en geneesmiddelen gebruiken.

— Wat de diergezondheid betreft, zijn landbouwers ook verplicht verschillende registers bij te houden, onder meer over het aantal dieren dat het bedrijf binnenkomt en verlaat en hoeveel dieren sterven. Ook moeten zij een register bijhouden van de maatregelen die zij nemen om elk risico op ziekten te voorkomen en te beheersen. Om de gezondheid van de consumenten te beschermen, moeten aquacultuurproducenten strikte regels inzake voedselhygiëne en diergezondheid naleven. Zij mogen alleen toegelaten en gecontroleerde diervoeders gebruiken.

— Voor het gebruik van geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik is een voorschrift van een dierenarts vereist, en alleen toegelaten geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik zijn toegestaan, met inachtneming van de voorgeschreven wachttijden en grenswaarden voor residuen. Aquacultuurproducenten moeten alle diergeneesmiddelen die ze gebruiken, registreren en een kopie van het diergeneeskundig voorschrift (recept) bewaren.

— Bovendien moeten de veehouders zorgen voor een humane behandeling van landbouwhuisdieren gedurende hun hele productiecyclus en tijdens het slachten en vervoer.