Nowe podejście do oceny morskich kosztów alternatywnych i wartości pieniężnych wykorzystywanych w planowaniu przestrzennym i ochronie; studium przypadku Zatoki Neapolitańskiej, Morza Śródziemnego, Włochy

Działania ochronne (jako morskie obszary chronione) są kluczowymi narzędziami utrzymania ekosystemów przybrzeżnych. Wiele rezerw charakteryzuje się jednak szeregiem problemów związanych z nieodpowiednimi podziałami na strefy, które wykluczają ważne obszary z działalności gospodarczej, co determinuje silną wrogość miejscowej ludności. W związku z tym do ochrony ekosystemu morskiego potrzebne są szacunki dotyczące wartości ekonomicznych mórz w celu znalezienia najlepszego kompromisu między priorytetami w zakresie ochrony a potrzebami lokalnej ludności. Algorytmy szacowania wartości pieniężnych głównych rodzajów działalności człowieka na obszarach morskich (rybołówstwo na dużą skalę i na małą skalę, akwakultura, ośrodki plażowe, jacht, nurkowanie i żegluga komercyjna) są tutaj wdrażane z wykorzystaniem Zatoki Neapolitańskiej (Morze Tyrreńskie, Włochy) jako przykładu obszaru badawczego. Algorytmy te opierają się na danych pochodzących z różnych źródeł (kwestionariusze, działania monitorujące, oficjalne sprawozdania władz lokalnych, publikacje internetowe i naukowe). Można je również porównać ze sobą, ponieważ wszystkie ich wyniki wyrażone są w tej samej jednostce miary. W trakcie procesu opracowywania modeli opracowano i zastosowano nowe elastyczne podejście, zwane „systematyczną oceną kosztów” (SCA), mające na celu ocenę kosztów alternatywnych w systematycznym procesie planowania ochrony. Wyniki pokazują, że całkowity obrót w Zatoce Neapolitańskiej wynosi 3 950 753 EUR rocznie i 747,647 EUR rocznie, z wyłączeniem szacunkowych połowów na małą skalę, a jeden hektar terytorium morskiego wynosi 40,672 EUR i 7 696 EUR rocznie z wyłączeniem działalności połowowej na małą skalę. W szczególności, z wyłączeniem działalności połowowej na małą skalę, kurorty plażowe i jachty wykazują najwyższe wartości w odniesieniu do jednego hektara obszarów morskich. Podsumowując, SCA jest elastycznym podejściem, w ramach którego nie zawsze potrzebne są długie i kosztowne kampanie doboru próby, pod warunkiem że należy wziąć pod uwagę dwa założenia, aby oszacować wiarygodne wartości kosztów użytkowania: i) nie wykorzystują danych dotyczących działalności gospodarczej i danych dotyczących usług ekosystemowych w tej samej warstwie oceny, ponieważ może to prowadzić do przeszacowania kosztów, oraz (ii) metoda silnego uwierzytelniania klienta jest skuteczna, gdy jest stosowana przez podmioty posiadające dużą wiedzę na temat obszaru objętego badaniem, ponieważ są w stanie rozpoznać parametry wpływające na działalność gospodarczą lokalnej ludności.