Pokonywanie barier dla hodowli łososia atlantyckiego hodowlanego w celu zwiększenia odporności na wszy: Studium przypadku z Norwegii

Wszy to utrzymujący się i poważny problem w sektorze akwakultury łososia, mający poważny wpływ na środowisko i zmniejszający potencjał wzrostu i dochody sektora łososia. W artykule tym omówiono, czy istnieje niewykorzystany potencjał w zakresie hodowli łososia atlantyckiego bardziej odpornego na wszy. W tym celu bada się trzy zestawy czynników, które mogą mieć wpływ na stan hodowli oporności na wszy, z wykorzystaniem analizy dokumentów i wywiadów z kluczowymi podmiotami. Po pierwsze, z naszych danych wynika, że czynniki rynkowe nie będą stymulować tego rodzaju hodowli, ponieważ korzyści płynące z hodowli oporu na wszy są głównie dobrem publicznym, a poligeniczny charakter oporności na wszy nie pozwala na patentowanie jako potężny instrument zabezpieczenia dóbr prywatnych lub prywatyzacji korzyści płynących z poprawy genetycznej. Po drugie, regulacja technologii edycji genów ulega zmianom i zwiększa ryzyko inwestycji w technologie jako hodowlę selektywną, która mogłaby sprostać wyzwaniom poligenicznym związanym z opornością na wszy. Ponadto instrumenty polityczne mające na celu stymulowanie odpowiednich innowacji były stosowane hojnie w odniesieniu do innych rodzajów innowacji w celu rozwiązania problemu wszy. Na przykład nowe technologie odciążania doprowadziły w ostatnich latach do nasilenia leczenia oraz do większego stresu i śmiertelności. Żaden z nich nie był jednak ukierunkowany na główne przyczyny problemu wszy łososia (np. duże monokultury lub podatne ryby) ani nie był eksploatowany przez podmioty zajmujące się hodowlą. Z punktu widzenia społecznego i środowiskowego może to paradoksalnie doprowadzić do zwiększonego popytu na ryby, które w większym stopniu przyczyniają się do ostrego zanikania, a nie na ryby bardziej odporne na wszy.