De groei van vis in de mondiale open oceaanaquacultuur in het kader van de klimaatverandering

De aquacultuurproductie zal naar verwachting toenemen van activiteiten op het land naar de open oceaan naarmate de vraag naar visserijproducten toeneemt en de concurrentie om productiemiddelen voor aquacultuur op het land, zoals zoet water en geschikt land, toeneemt. In tegenstelling tot de productie aan land wordt de aquacultuur in de open oceaan beperkt door oceanografische factoren, zoals de huidige snelheden en de temperatuur van het zeewater, die in tijd en ruimte dynamisch zijn en niet gemakkelijk kunnen worden beheerst. Het potentieel van de offshore-aquacultuur om de productie van schaal- en schelpdieren te verhogen, hangt dan ook samen met de fysieke toestand van de oceanen. We maken gebruik van een nieuw ruimtelijk model om het potentieel van de visaquacultuur in de open oceaan wereldwijd in te schatten, gezien de fysieke, biologische en technologische beperkingen. Het groeipotentieel van vis voor drie gangbare aquacultuursoorten die verschillende thermische geguils-Atlantische zalm (Salmo salar), zeebrasem (Sparus aurata) en cobia (Rachycentron canadum) vertegenwoordigen, wordt voor alle soorten en regio’s en met klimaatverandering vergeleken op basis van de resultaten van een wereldwijd klimaatmodel met hoge resolutie. Wereldwijd zijn er veel gebieden die fysiek geschikt zijn voor de groei van vis en de potentiële uitbreiding van de opkomende aquacultuursector. De gevolgen van de klimaatverandering verschillen van soort tot soort en van regio tot regio, maar in gebieden met bestaande aquacultuurindustrieën zullen de groeicijfers waarschijnlijk toenemen. In gebieden waar de klimaatverandering leidt tot lagere groeicijfers, kunnen aanpassingsmaatregelen, zoals selectieve fokkerij, waarschijnlijk potentiële productieverliezen compenseren.