Η αύξηση των ιχθύων με πτερύγια στην παγκόσμια υπερωκεάνια υδατοκαλλιέργεια στο πλαίσιο της κλιματικής αλλαγής

Η παραγωγή υδατοκαλλιέργειας προβλέπεται να επεκταθεί από τις χερσαίες δραστηριότητες στους ανοικτούς ωκεανούς, καθώς αυξάνεται η ζήτηση για θαλασσινά και αυξάνεται ο ανταγωνισμός για εισροές στη χερσαία υδατοκαλλιέργεια, όπως τα γλυκά ύδατα και η κατάλληλη γη. Σε αντίθεση με τη χερσαία παραγωγή, η υδατοκαλλιέργεια ανοιχτών ωκεανών περιορίζεται από ωκεανογραφικούς παράγοντες, όπως οι τρέχουσες ταχύτητες και η θερμοκρασία του θαλάσσιου νερού, οι οποίοι είναι δυναμικοί ως προς τον χρόνο και τον χώρο και δεν μπορούν να ελεγχθούν εύκολα. Ως εκ τούτου, η δυνατότητα της υπεράκτιας υδατοκαλλιέργειας να αυξήσει την παραγωγή θαλασσινών συνδέεται με τη φυσική κατάσταση των ωκεανών. Χρησιμοποιούμε ένα νέο χωροταξικό μοντέλο για την εκτίμηση του δυναμικού της υδατοκαλλιέργειας ανοιχτών ωκεανών ιχθύων με πτερύγια παγκοσμίως, δεδομένων των φυσικών, βιολογικών και τεχνολογικών περιορισμών. Το δυναμικό αύξησης των ιχθύων με πτερύγια για τρία κοινά είδη υδατοκαλλιέργειας που αντιπροσωπεύουν διαφορετικές θερμικές λώσεις-σολομό Ατλαντικού (Salmo salar), λυθρίνι (Sparus aurata) και cobia (Rachycentron canadum) — συγκρίνεται μεταξύ ειδών και περιοχών και με την κλιματική αλλαγή, με βάση τα αποτελέσματα ενός παγκόσμιου κλιματικού μοντέλου υψηλής ευκρίνειας. Σε παγκόσμιο επίπεδο, υπάρχουν άφθονες περιοχές που είναι σωματικά κατάλληλες για την ανάπτυξη των ιχθύων και τη δυνητική επέκταση του αναδυόμενου κλάδου της υδατοκαλλιέργειας. Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι ανομοιογενείς μεταξύ των ειδών και των περιφερειών, αλλά οι περιοχές με υφιστάμενους κλάδους υδατοκαλλιέργειας είναι πιθανό να σημειώσουν αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης. Σε περιοχές όπου η κλιματική αλλαγή οδηγεί σε μειωμένους ρυθμούς ανάπτυξης, τα μέτρα προσαρμογής, όπως η επιλεκτική εκτροφή, μπορούν πιθανότατα να αντισταθμίσουν τις δυνητικές απώλειες παραγωγής.