Czy rolnictwo wodorostów morskich może odgrywać rolę w łagodzeniu zmiany klimatu i przystosowywaniu się do niej?

Akwakultura wodorostów morskich, która jest najszybciej rosnącym elementem światowej produkcji żywności, stwarza ograniczone możliwości łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej. Hodowle wodorostów morskich uwalniają dwutlenek węgla, który może być zakopany w osadach lub wywieziony do morza głębokiego, a tym samym jako pochłaniacz CO2. Uprawa może być również wykorzystywana, w całości lub w części, do produkcji biopaliw, przy potencjalnej zdolności ograniczania emisji CO2 pod względem unikniętych emisji z paliw kopalnych wynoszącej około 1500 ton CO2 km-1. Akwakultura wodorostów morskich może również przyczynić się do ograniczenia emisji z rolnictwa poprzez poprawę jakości gleby zastępującą nawozy syntetyczne oraz obniżenie emisji metanu z bydła w przypadku karmienia bydła. Akwakultura wodorostów morskich przyczynia się do przystosowania się do zmiany klimatu poprzez tłumienie energii fal i ochronę linii brzegowych oraz podnoszenie pH i dostarczanie tlenu do wód, a tym samym lokalne ograniczanie skutków zakwaszania i odtleniania oceanów. Zakres rozwoju akwakultury wodorostów morskich jest jednak ograniczony m.in. dostępnością odpowiednich obszarów i konkurencją na odpowiednich obszarach o innych zastosowaniach, systemami inżynieryjnymi umożliwiającymi radzenie sobie z niestabilnymi warunkami morskimi oraz rosnącym popytem rynkowym na produkty wodorostów morskich. Pomimo tych ograniczeń praktyki rolnicze wodorostów morskich można zoptymalizować, aby zmaksymalizować korzyści dla klimatu, co może, w przypadku rekompensaty ekonomicznej, poprawić dochody hodowców wodorostów morskich.