Krok w kierunku zrównoważonej akwakultury: Wieloobiektywne formy użytkowe paszy zmniejszają wpływ na środowisko na poziomie paszy i gospodarstw w odniesieniu do pstrąga tęczowego

Akwakultura rozwija się w celu zaspokojenia rosnącego popytu na produkty akwakultury, ale nie jest wolna od wpływu na środowisko. Jednym z rozwiązań jest poprawa sposobu formułowania paszy, ograniczając wpływ produkcji ryb na środowisko. Formuła wielocelowa, której celem jest osiągnięcie kompromisu między niższym kosztem a mniejszym wpływem na środowisko, wydaje się obiecującym rozwiązaniem służącym zmniejszeniu śladu środowiskowego produkcji akwakultury. Celem tego badania było opracowanie przyjaznej dla środowiska paszy dla pstrąga (ECO-diet) z wykorzystaniem postaci użytkowej MO oraz porównanie jej wyników zootechnicznych i środowiskowych z wynikami paszy handlowej (C-diet) zawierającej 16 % mączki rybnej i 6,5 % oleju z ryb. Preparat na mo znacznie zmienił skład diety, co zmniejszyło wpływ paszy na środowisko, a także jej cenę. Zwiększyła ona liczbę stosowanych składników, ale ograniczyła o połowę stosowanie mączki rybnej i oleju z ryb. Preparat mo doprowadził również do wyeliminowania produktów sojowych, fab i glutenu na korzyść przetworzonych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego o wysokiej zawartości białka i niewielkim wpływie na zmianę klimatu. Olej rzepakowy zniknął również z systemu ECO z uwagi na jego istotny wkład w użytkowanie gruntów, eutrofizację i zakwaszanie oraz, w mniejszym stopniu, zmianę klimatu. Ogólnie rzecz biorąc, ECO-Diet charakteryzuje się wysoką strawnością, która nie różniła się w niewielkim stopniu niż dieta C. Średnia masa ciała ryb po 12 tygodniach wzrostu nie różniła się znacząco od masy uzyskanej przy użyciu diety C, ale analiza krzywych wzrostu ryb wykazała, że ECO-diet może prowadzić do niższego wzrostu w perspektywie długoterminowej. Uwaga ta była spójna ze znacznie niższym spożyciem paszy w rybach karmionych przez ECO-diet. Spadek wpływu zaobserwowany na poziomie paszy zaobserwowano również na poziomie gospodarstwa, choć w mniejszym stopniu w przypadku eutrofizacji, wykorzystania energii ze źródeł nieodnawialnych i zmiany klimatu obliczonej na kg przyrostu masy ciała. Receptura na mo jest użytecznym narzędziem zmniejszania śladu środowiskowego produkcji akwakultury bez uszczerbku dla wydajności zwierząt lub siłą rzeczy zwiększania kosztów produkcji.