Spanje

• In de mariene aquacultuur is de vergunningsprocedure een complexe procedure die gemiddeld 30 en 33 maanden kan duren in de aquacultuur in het binnenland.
• Gebrek aan voorspelbaarheid en rechtszekerheid. Voorspelbaarheid ", opgevat als de consistente toepassing van regelgeving en transparantie in het besluitvormingsproces, is met name van cruciaal belang voor aquacultuuractiviteiten wat betreft het gebruik van ruimte, de verlenging van vergunningen en het recht op toegang tot water.
• Inefficiënties bij het uitstippelen van beleid en strategieën leiden tot moeilijkheden bij de ontwikkeling van de activiteit, zowel bij publieke als bij particuliere actoren.
• Beperkingen in de kennis van de beste locaties kunnen de financiering van de nieuwe projecten in gevaar brengen en de positionering van de activiteit in andere beheersinstrumenten verzwakken.
• Gebrek aan wettelijke en/of onduidelijke procedures voor de aangifte van zones; geringe toepassing van instrumenten om de lasten te verminderen en de procedures in de zones te vereenvoudigen.
• Moeilijkheden bij het handhaven van de traceerbaarheid in de hele afzetketen.
• Laag percentage aquacultuurproducenten die bij producentenorganisaties zijn aangesloten.
• Moeilijkheden voor de correcte positionering van aquacultuurproducten op de markten.
• Grote economische gevolgen als gevolg van dierziekten en onvoldoende kennis over dierenwelzijn.
• Gebrek aan een geïntegreerde en mondiale visie op milieumonitoring
• Complexiteit van de aanpassing van de activiteit aan de gevolgen van de klimaatverandering.
• Onvoldoende innovatiepotentieel van bedrijven. De maatregelen van de wetenschappelijke sector moeten op elkaar worden afgestemd.
• Uitdagingen op het gebied van voedsel en voeding, diergezondheid en dierenwelzijn, genetica en fysiologie, diversificatie, engineering, beheer en aquacultuur 4.0, milieuaspecten, klimaatverandering, sociaal-economische aspecten, kwaliteit, traceerbaarheid en voedselveiligheid.
• Gebrek aan kwaliteit van de geproduceerde informatie als gevolg van discrepanties tussen de verkregen informatie en de werkelijke informatiebehoeften.
• Geringe kennis van de aquacultuursector bij de algemene bevolking. Er zijn meer initiatieven nodig om over aquacultuuractiviteiten te communiceren en deze te bevorderen.
• Gebrek aan vertrouwen in het potentieel van aquacultuur voor lokale ontwikkeling en in de benutting van synergieën met andere activiteiten, waardoor kansen voor diversificatie van inkomstenbronnen verloren gaan. 

• De noodzaak om strategieën voor de uitvoering van Europees beleid te ontwikkelen en de aquacultuur in een vroeg stadium in prioritaire strategieën op andere gebieden te integreren, biedt een kans om doeltreffende en realistische strategieën uit te werken.
• Mariene ruimtelijke ordening voor aquacultuur kan dienen als instrument om sectorale planning te ondersteunen, de rechtszekerheid te verbeteren en bij te dragen aan de groeiverwachtingen van de sector en het scheppen van banen in de aquacultuur.
• De nieuwe traceerbaarheidssystemen bieden een uitgelezen kans om de processen voor producenten te vergemakkelijken en de transparantie en zichtbaarheid van het optreden van de overheid te verbeteren.
• De hoge consumptie per hoofd van de bevolking van aquatische producten in Spanje biedt de mogelijkheid om vooruitgang te boeken bij de diversificatie van het aanbod en de verhoging van de waarde van nationale producten.
• Het bestaan van verschillende soorten bedrijven kan het mogelijk maken zeer verschillende producten op de markt te brengen en de Spaanse aquacultuur helpen het hoofd te bieden aan de verschillende uitdagingen die de internationalisering van markten en opkomende markten met zich meebrengt.
• De toename van de vraag naar duurzame en lokale producten en de toename van de consumptie van biologische producten zijn ook een kans voor producenten.
• De financiële steun van de FEMP-FEMPA is een waardevol instrument om alle toekomstige uitdagingen het hoofd te kunnen bieden.
• Ontwikkelingen in de regelgeving op het gebied van diergezondheid of diergeneesmiddelen, alsook instrumenten voor het toezicht op antibioticaresistentie, zullen bijdragen tot een beter gezondheidsbeheer van de aquacultuur.
• Betere instrumenten voor de monitoring van de waterkwaliteit in het kader van de nieuwe hydrologische planning zullen zeer nuttig zijn voor de verbetering van de waterkwaliteit in de aquacultuur.
• De oprichting van het nationaal referentiecentrum voor dierenwelzijn kan een nuttig instrument zijn om de kennis en coördinatie tussen overheden en met de sector op het gebied van viswelzijn te verbeteren.
• Sommige wijzigingen of verbeteringen in het regelgevingskader voor aquacultuur kunnen nieuwe kansen creëren om de duurzaamheid van de activiteit te verbeteren.
• Het tweede nationale plan voor aanpassing aan de klimaatverandering 2021-2030 zal specifiek gericht zijn op de gevolgen en risico’s van klimaatverandering en de kwetsbaarheid van aquacultuuractiviteiten, die kennis zullen genereren en de toegang tot de verschillende actoren zullen vergemakkelijken.
• Het EU-kaderprogramma voor onderzoek en innovatie, Horizon Europa, en de Spaanse strategie voor wetenschap, technologie en innovatie 2021-2027 bieden een belangrijke kans om onderzoek en innovatie in de aquacultuur te verdiepen.
• Nationale en regionale overheden kunnen FEMPA-middelen gebruiken om investeringen in innovatieve oplossingen in de sector te ondersteunen.
• Europees en nationaal beleid op het gebied van gegevensverzameling is gericht op het verbeteren van informatie-uitwisseling, vereenvoudiging, gegevenskwaliteit, transparantie en het gebruik van statistieken voor beleidsontwerp, -uitvoering, -monitoring en -evaluatie.
• De EU is van plan een gecoördineerde communicatiecampagne op te zetten over het EU-model van duurzame aquacultuur in de hele EU, wat een kans is om de aquacultuur onder de aandacht te brengen.
• Het gebruik van nieuwe technologieën voor de overdracht van informatie (elektronische leveringsbonnen, QR-codes) zal een belangrijke rol spelen bij het verbeteren van de informatie op verkooppunten.
• Door optimaal gebruik te maken van de mogelijkheden die worden geboden door communicatie-instrumenten (sociale media, campagnes, influencers, erkende opinieleiders) zal het imago van de aquacultuur worden verbeterd en de productconsumptie worden geconsolideerd.
• Dankzij een groter consumentenbewustzijn kunnen lokale aquacultuurproducten concurreren op basis van kwaliteit, nabijheid en productveiligheid. Door aquacultuur in de voedselcultuur te integreren, kan de activiteit worden geconsolideerd als instrument voor de instandhouding van het gebruik en de gebruiken.
• De integratie van aquacultuur in de participatieve strategieën voor lokale ontwikkeling van de plaatselijke actiegroepen visserij en het platteland biedt een uitstekende gelegenheid om de mogelijkheden van de activiteit onder de aandacht te brengen en initiatieven op lokaal niveau te bevorderen. Er is financiering beschikbaar in het kader van het EFMZVA en het Elfpo.

De organisatie en het beheer van de aquacultuur vallen onder de exclusieve bevoegdheid van de autonome regio’s, zoals bepaald in hun statuten van autonomie en in de decreten inzake de overdracht van bevoegdheden, overeenkomstig artikel 148, § 1.11, van de Grondwet. De autonome gemeenschappen beschikken over wetgeving voor het beheer en de regulering van aquacultuuractiviteiten, die de voorschriften voor de erkenning van inrichtingen en aspecten in verband met het beheer, de monitoring en de controle van de activiteit omvat. 

Relevante informatie vindt u hier

Anderzijds oefent de staat, via het directoraat-generaal Kustzaken van het Ministerie van Ecologische Transitie en Demografische Uitdaging (MITERD), de bevoegdheid uit om toestemming te verlenen voor het gebruik van het maritieme en terrestrische domein in overheidshanden, behalve in sommige autonome gemeenschappen zoals Catalonië en Andalusië.

Het ministerie van Landbouw, Visserij en Voedselvoorziening (MAPA) is via het secretariaat-generaal voor de visserij (SGP) verantwoordelijk voor de planning en uitvoering van het beleid inzake maritieme visserij in externe wateren en aquacultuur, de coördinatie van het communautaire aquacultuurbeleid en de deelname aan internationale organisaties. Zij is ook verantwoordelijk voor de planning, coördinatie en ondersteuning van innovatie in de sector, de planning van economische activiteiten op het gebied van de afzet en verwerking van producten en de betrekkingen met de bevoegde internationale instanties op het gebied van buitenlandse handel en visserijmarkten. 

• Waterconcessie: Het materiële en verwerkingsorgaan is de Waterautoriteit van de Hydrografische Confederatie (CH), die “Voorafgaande rapportage over compatibiliteit” verzamelt.
• Milieuprocedure met een milieueffectstudie (minder dan 500 ton)
• Milieueffectbeoordeling, vereenvoudigd of gewoon (meer dan 500 ton)
• Plannings- en exploitatievergunningen
• Diergezondheid (verslag over de landbouwomstandigheden)
• Toestemming voor het lozen en gebruiken van openbaar water (DPH)

DP Maritime Land, uitgezonden door het Ministerie van Ecologische Transitie en Demografische Uitdagingen (MITERD) 

b) DP Port, verleend door de bevoegde havenautoriteit (havens van de staat of haven van de autonome gemeenschap) 

c) Voor inrichtingen te land: toestemming wordt aangevraagd voor het gebruik van een beschermingszone/gebruik van het publieke domein 

• Verslag over de verenigbaarheid met de mariene strategie van MITERD
• Milieuvergunning, die wordt verleend door de milieuinstantie van de autonome regio en die de teeltvergunning afhankelijk stelt. Deze vergunning wordt behandeld als een milieueffectstudie voor projecten van minder dan 500 ton; of met een vereenvoudigde of gewone milieubeoordeling indien zij meer dan 500 ton bedragen of betrekking hebben op speciale milieubeschermingsgebieden.
• Vergunning voor lozing in zee vanaf het land, afgegeven door de milieuautoriteit van de autonome regio.
• Verslagen of overleg met verschillende instanties op het gebied van defensie, visserij, toerisme, maritieme kapiteins, ruimtelijke ordening, provinciale delegaties, cultureel erfgoed, gemeenten en andere, naargelang het geval.
• Overleg met andere belanghebbenden (visserijsector, ngo’s, enz.).
• Vergunning voor het merken.
• Bouwvergunning van de gemeente, indien van toepassing.
• Diergezondheidsregister, indien van toepassing voor gewassoorten.
• Volksgezondheidsregister, indien van toepassing, voor verwerkingsbedrijven.