Aquacultuur en herstel: Perspectieven van ervaringen in de Middellandse Zee

In dit document worden de verschillende mogelijkheden en innovaties in verband met duurzame aquacultuur in het Middellandse Zeegebied besproken, terwijl ook verschillende maricultuurmethoden en de rol van geïntegreerde multitrofische aquacultuur (IMTA) bij de ondersteuning van de exploitatie van de rijkdommen van de oceanen worden geëvalueerd. IMTA en maricultuur in het algemeen kunnen, mits zorgvuldig gepland, geschikt zijn voor milieuherstel en -behoud. Aquacultuur, met name maricultuur, is een sector die geleidelijk toeneemt naarmate de menselijke behoeften toenemen; verschillende problemen hebben echter nog steeds gevolgen voor de ontwikkeling ervan, met name wat betreft de keuze van geschikte locaties, de productie van voedergewassen en de gevolgen voor het milieu in de omgeving. Een huidige uitdaging waarvoor passende oplossingen nodig zijn, is de uitvoering van de IMTA. Helaas hebben sommige punten van kritiek nog steeds gevolgen voor deze aanpak, vooral met betrekking tot de commercialisering van nieuwe producten zoals ongewervelde dieren en zeewier, ondanks hun milieuvriendelijke karakter. Wat de locatie van een geschikte locatie betreft, worden de maricultuurplannen momenteel van de kust naar de kust verplaatst, met als doel de concurrentie om ruimte met andere menselijke activiteiten in kustwateren te verminderen. Bovendien lijkt het laden van afval in open water geen probleem te zijn, maar met hoge energie opgewekte wateren verhogen de onderhoudskosten. Er worden enkele suggesties gedaan voor de ontwikkeling van duurzame maricultuur in het Middellandse Zeegebied, waar IMTA nog in de kinderschoenen staat en waar de schaarse nutriënten die kenmerkend zijn voor offshorewateren niet geschikt zijn voor de kweek van zowel filtrerende ongewervelde dieren als macroalgen. Vanuit het oogpunt van het koppelen van maricultuuractiviteit aan restauratie-ecologie hebben de in deze evaluatie voorgestelde praktijken betrekking op de uitvoering van de IMTA aan de kust, waarbij kunstmatig gecontroleerde tuinen worden gecreëerd, alsook op offshore mosselkweek in combinatie met kunstmatige riffen, waarbij ook wordt uitgegaan van de mogelijkheid om kunstmatig geëeutrofieerde gebieden te gebruiken.