Η αλυσίδα εφοδιασμού της υδατοκαλλιέργειας κατά την περίοδο της πανδημίας COVID-19: Τρωτότητα, ανθεκτικότητα, λύσεις και προτεραιότητες σε παγκόσμια κλίμακα

Η παγκόσμια πανδημία COVID-19 είχε σοβαρές, απρόβλεπτες και συγχρονισμένες επιπτώσεις σε όλα τα επίπεδα των ευαλλοίωτων αλυσίδων εφοδιασμού τροφίμων (PFSC), σε πολλούς τομείς και χωρικές κλίμακες. Η υδατοκαλλιέργεια διαδραματίζει ζωτικό και ταχέως διευρυνόμενο ρόλο στην επισιτιστική ασφάλεια, καθώς σε ορισμένες περιπτώσεις υπερβαίνει την αλιεία άγριων αλιευμάτων κατά την παραγωγή ζωικών πρωτεϊνών υψηλής ποιότητας σε αυτό το PFSC. Διενεργήσαμε ταχεία παγκόσμια αξιολόγηση για την αξιολόγηση των επιπτώσεων της πανδημίας COVID-19 και των σχετικών αναδυόμενων μέτρων ελέγχου στην αλυσίδα εφοδιασμού της υδατοκαλλιέργειας. Οι κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας αναλύθηκαν μέσω της έρευνας των αντιλήψεων των ενδιαφερόμενων μερών, τα οποία κλήθηκαν να περιγράψουν πιθανές διαταραχές από την πλευρά της προσφοράς, τρωτά σημεία και πρότυπα ανθεκτικότητας κατά μήκος του αγωγού παραγωγής με τέσσερις κύριες συνιστώσες της αλυσίδας εφοδιασμού: α) εκκολαπτήριο, β) παραγωγή/μεταποίηση, γ) διανομή/εφοδιαστική και δ) αγορά. Αξιολογήσαμε επίσης διάφορες γεωργικές στρατηγικές, συγκρίνοντας τα συστήματα που βασίζονται στη γη έναντι της θάλασσας· εκτεταμένες και εντατικές μέθοδοι· και με και χωρίς ολοκληρωμένη πολυτροφική υδατοκαλλιέργεια, IMTA. Εκτός από τα επίπεδα αξιολόγησης και τις πηγές οικονομικής δυσχέρειας, ζητήθηκε από τους ερωτηθέντες να εντοπίσουν λύσεις μετριασμού που υιοθετήθηκαν σε τοπικές/εσωτερικές (δηλαδή γεωργικές εγκαταστάσεις) κλίμακες και να εκφράσουν την προτίμησή τους για εθνικά/εξωτερικά μέτρα μετριασμού σε ένα σύνολο εκ των προτέρων επιλογών. Οι απαντήσεις της έρευνας εντόπισαν τις πιθανές αιτίες διαταραχών, τις αλυσιδωτές επιπτώσεις, τις πηγές επισιτιστικής ανασφάλειας και τις κοινωνικοοικονομικές συγκρούσεις. Επισήμαναν επίσης διάφορα επίπεδα στρατηγικών μετριασμού. Τα συγκεντρωτικά στοιχεία αποτελούν μια πρώτη βάση αναφοράς που είναι χρήσιμη για την αντιμετώπιση μελλοντικών αντιδράσεων με γνώμονα τις καταστροφές, την ενίσχυση της ανθεκτικότητας του τομέα και τη διευκόλυνση του σχεδιασμού σχεδίων ανασυγκρότησης και μέτρων μετριασμού, όπως οι στρατηγικές χρηματοδοτικής βοήθειας.