Επανεξέταση εναλλακτικών λύσεων αντί της χρήσης αντιβιοτικών στην υδατοκαλλιέργεια

Με την ταχεία αύξηση της παραγωγής υδατοκαλλιέργειας από τη δεκαετία του 1980, σημειώθηκε παράλληλη αύξηση των εστιών ασθενειών. Η άσκοπη και/ή εσφαλμένη χρήση αντιμικροβιακών παραγόντων κατά των ασθενειών των εκτρεφόμενων υδρόβιων ειδών συνιστά σημαντική απειλή για την ανάπτυξη και την ανάπτυξη ενός επιτυχημένου και βιώσιμου κλάδου υδατοκαλλιέργειας. Η αύξηση της μικροβιακής αντοχής (ΜΑ) αποτελεί σημαντική συνέπεια, η οποία έχει ως αποτέλεσμα τη δυσκολία αντιμετώπισης των κοινών βακτηριακών νόσων σε πληθυσμούς υδρόβιων οργανισμών, σε συνδυασμό με την παρουσία καταλοίπων αντιβιοτικών στα ψάρια και τα προϊόντα τους, με αποτέλεσμα την άρνηση εισαγωγής και τον αρνητικό αντίκτυπο στο διεθνές εμπόριο. Για να μειωθεί η συχνότητα της μικροβιακής αντοχής, η καλή υδατοκαλλιέργεια και οι αποτελεσματικές πρακτικές βιοπροφύλαξης θα πρέπει να περιλαμβάνουν τη συνετή και υπεύθυνη χρήση των αντιβιοτικών και να εξετάζουν επίσης τη χρήση εναλλακτικών λύσεων αντί των αντιβιοτικών, πέραν της διαχείρισης της πρόληψης των νόσων. Το παρόν άρθρο εξετάζει τη βιβλιογραφία σχετικά με το πεδίο εφαρμογής του προβλήματος που αφορά τη χρήση αντιβιοτικών, την εμφάνιση μικροβιακής αντοχής στην υδατοκαλλιέργεια και εξετάζει και συζητά βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις (π.χ. εμβολιασμός, βακτηριοφάγοι, απαρτία, προβιοτικά και προβιοτικά, αντισώματα κρόκου αυγού κοτόπουλου και φαρμακευτικά παράγωγα φυτών). Συζητούνται επίσης τα διδάγματα που αντλήθηκαν από ειδικές περιπτωσιολογικές μελέτες, όπως ο εμβολιασμός του σολομού εκτροφής στη Νορβηγία και η χρήση σπόρων «απαλλαγμένων από ειδικά παθογόνα» ως πρωταρχικού και ουσιώδους μέρους μιας στρατηγικής βιοασφάλειας.