Innealtóireacht Éiceolaíoch chun Barrfheabhsú Dobharshaothrú Muirí Talamhbhunaithe Sliogéisc Chósta

Cé go bhfuil méadú ag teacht ar an éileamh ar bhia mara cothaitheach agus inbhuanaithe, tá an táirgeacht iascaireachta ag dul i laghad mar gheall ar an ró-iascaireacht agus an t-athrú aeráide. Is cleachtas malartach é dobharshaothrú moileasc muirí ar tír-e.g., an cocaire fotha fionraí le haghaidh na hEorpa-NW, má chuireann teicneolaíocht chostéifeachtach agus dhúlrabhunaithe leis an bhfás agus leis an marthanas. Léirigh ár dturgnaimh cois cladaigh gur tháinig feabhas ar cháilíocht an uisce mar thoradh ar an am cónaithe sáile a mhéadú. Mar thoradh ar an laghdú ar ualaí dríodair agus ar spreagadh fáis mhiocralgaigh pheiligigh, tháinig fás níos fearr ar bhlaoscanna agus ar chion feola na gcroic fhiáin a shíoltar isteach sa chóras. Tháinig méadú ar mhiocralgaí beantacha mar thoradh ar amanna cónaithe níos giorra freisin, ach ba chosúil gur chuir an méadú comhthráthach ar chion siolta an dríodair bac ar scagadh éifeachtach ag ruacain. Go deimhin, is féidir feabhas a chur ar na dálaí fáis (maidir le cáilíocht an uisce agus an dríodair) maidir le saothrú coclaí ar tír trí innealtóireacht éiceolaíoch, rud a thugann le fios gur féidir le dobharshaothrú sliogéisc mhuirí ar tír bia agus ioncam inbhuanaithe a sholáthar do phobail chósta, go háirithe nuair atá na feirmeacha sliogéisc lonnaithe i limistéir chósta shalannaithe ísle nach bhfuil cleachtais choiteanna talmhaíochta brabúsach iontu a thuilleadh. Bhí agus beidh ról ríthábhachtach ag tionscal an tsliogéisc chun staidéar a dhéanamh ar chleachtas casta shaothrú an phíolóta agus chun tuiscint a fháil ar an gcleachtas sin.