Het vermeerderingstide van antimicrobiële resistentie in de aquacultuur: Bronnen, Sinks en Solutions

Naarmate de menselijke bevolking toeneemt, is er steeds meer afhankelijk van aquacultuur om te voorzien in een veilige, betrouwbare en economische voedselvoorziening. Hoewel voedselproductie essentieel is voor een gezonde bevolking, vormt antimicrobiële resistentie een steeds grotere bedreiging voor de mondiale menselijke gezondheid. Momenteel worden uitgebreide antibioticaresistente stammen gedetecteerd; de verspreiding van deze stammen zou de beschikbare medische behandelingsmogelijkheden aanzienlijk kunnen verminderen en het aantal sterfgevallen als gevolg van eerder te genezen infecties kunnen doen toenemen. Antibioticaresistentie is wijdverbreid, deels als gevolg van klinisch overmatig gebruik en verkeerd gebruik; de natuurlijke processen van horizontale genoverdracht en mutaties die genetische uitwisseling binnen microbiële populaties mogelijk maken, zijn echter sinds de oudheid aan de gang. Aquacultuursystemen bevatten van nature veel verschillende bacteriën, die bestaan in combinatie met het huidige en vroegere gebruik van antibiotica, probiotica, prebiotica en andere behandelingsregimensspecifiek of in combinatie met elkaar. Deze systemen zijn aangewezen als “genetische hotspots” voor genoverdracht. Naarmate onze afhankelijkheid van aquacultuur toeneemt, is het van essentieel belang dat we de bronnen en putten van antimicrobiële resistentie identificeren en de overdracht van antimicrobiële resistentie tussen de microbiële gemeenschap, het milieu en het gekweekte product monitoren en analyseren om een beter inzicht te krijgen in de gevolgen voor de gezondheid van mens en milieu.