Hiszpania

• W akwakulturze morskiej procedura wydawania zezwoleń jest skomplikowaną procedurą, która może trwać średnio 30 i 33 miesiące w akwakulturze śródlądowej.
• Brak przewidywalności i pewności prawa. Przewidywalność”, rozumiana jako spójne stosowanie przepisów i przejrzystość procesu decyzyjnego, ma szczególne znaczenie dla działalności w zakresie akwakultury w odniesieniu do wykorzystania przestrzeni, odnawiania zezwoleń i prawa dostępu do wody.
• Nieefektywność w opracowywaniu polityk i strategii prowadzi do trudności w rozwoju działalności, zarówno w przypadku podmiotów publicznych, jak i prywatnych.
• Ograniczenia wiedzy na temat najlepszych obiektów mogą zagrozić finansowaniu nowych projektów i osłabić pozycję działania w innych narzędziach zarządzania.
• Brak prawnych lub niejasnych procedur deklarowania stref; niski poziom stosowania narzędzi służących zmniejszeniu obciążeń i uproszczeniu procedur w strefach.
• Trudności w utrzymaniu identyfikowalności w całym łańcuchu wprowadzania do obrotu.
• Niski odsetek producentów akwakultury powiązanych z organizacjami producentów.
• Trudności z prawidłowym pozycjonowaniem produktów akwakultury na rynkach.
• Duże skutki gospodarcze wynikające z chorób zwierząt i niewystarczająca wiedza na temat dobrostanu zwierząt.
• Brak zintegrowanej i globalnej wizji monitorowania środowiska
• Złożoność dostosowania działalności do skutków zmiany klimatu.
• Niewystarczający potencjał innowacyjny przedsiębiorstw. Potrzeba dostosowania działań w sektorze nauki.
• Wyzwania w zakresie żywności i żywienia, zdrowia i dobrostanu zwierząt, genetyki i fizjologii, dywersyfikacji, inżynierii, zarządzania i akwakultury 4.0, aspektów środowiskowych, zmiany klimatu, aspektów społeczno-gospodarczych, jakości, identyfikowalności i bezpieczeństwa żywności.
• Brak jakości uzyskanych informacji z powodu rozbieżności między uzyskanymi informacjami a rzeczywistymi potrzebami w zakresie informacji.
• Niski poziom wiedzy na temat sektora akwakultury wśród ogółu ludności. Potrzeba większej liczby inicjatyw na rzecz informowania o działalności w zakresie akwakultury i jej promowania.
• Brak zaufania do potencjału akwakultury w zakresie rozwoju lokalnego i wykorzystania synergii z innymi rodzajami działalności, co oznacza utratę możliwości dywersyfikacji źródeł dochodów. 

• Potrzeba opracowania strategii wdrażania polityk europejskich, a także początkowe włączenie akwakultury do strategii priorytetowych w innych obszarach stanowi okazję do opracowania skutecznych i realistycznych strategii.
• Planowanie przestrzenne obszarów morskich dla akwakultury może służyć jako narzędzie wspierające planowanie sektorowe, zwiększające pewność prawa i przyczyniające się do zaspokojenia oczekiwań sektora w zakresie wzrostu i tworzenia miejsc pracy w akwakulturze.
• Nowe systemy identyfikowalności stanowią doskonałą okazję do ułatwienia producentom procesów oraz poprawy przejrzystości i widoczności działań administracji.
• Wysoki poziom spożycia produktów wodnych na mieszkańca w Hiszpanii stwarza możliwość poczynienia postępów w dywersyfikacji dostaw i zwiększaniu wartości produktów krajowych.
• Istnienie różnych rodzajów przedsiębiorstw może umożliwić wprowadzanie do obrotu bardzo różnych produktów i pomóc hiszpańskiej akwakulturze stawić czoła różnym wyzwaniom związanym z umiędzynarodowieniem rynków i rynków wschodzących.
• Wzrost popytu na zrównoważone i lokalne produkty wraz ze wzrostem konsumpcji produktów ekologicznych są również szansą dla producentów.
• Wsparcie finansowe FEMP-FEMPA jest cennym narzędziem umożliwiającym sprostanie wszystkim przyszłym wyzwaniom.
• Zmiany regulacyjne w zakresie zdrowia zwierząt lub leków weterynaryjnych, a także narzędzia nadzoru nad opornością na antybiotyki przyczynią się do poprawy zarządzania zdrowiem w akwakulturze.
• Ulepszone narzędzia monitorowania jakości wody w ramach nowego planowania hydrologicznego będą bardzo przydatne dla poprawy jakości wody w akwakulturze.
• Utworzenie Krajowego Ośrodka Referencyjnego ds. Dobrostanu Zwierząt może być użytecznym narzędziem służącym poprawie wiedzy i koordynacji między administracjami oraz z sektorem w zakresie dobrostanu ryb.
• Pewne zmiany lub ulepszenia ram regulacyjnych mających zastosowanie do akwakultury mogą stworzyć nowe możliwości poprawy zrównoważonego charakteru działalności.
• Drugi krajowy plan w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu na lata 2021–2030 będzie dotyczył w szczególności skutków i zagrożeń związanych ze zmianą klimatu oraz podatności działalności w zakresie akwakultury na zagrożenia, co pozwoli generować wiedzę i ułatwiać dostęp różnym podmiotom.
• Program ramowy UE w zakresie badań naukowych i innowacji, „Horyzont Europa”, a także hiszpańska strategia na rzecz nauki, technologii i innowacji na lata 2021–2027 stanowią ważną okazję do pogłębienia badań naukowych i innowacji w akwakulturze.
• Administracje krajowe i regionalne mogą wykorzystywać fundusze FEMPA do wspierania inwestycji w innowacyjne rozwiązania w tym sektorze.
• Polityka europejska i krajowa w dziedzinie gromadzenia danych ma na celu poprawę wymiany informacji, uproszczenie, jakość danych, przejrzystość i wykorzystanie statystyk do opracowywania, wdrażania, monitorowania i oceny polityki.
• UE planuje rozpocząć skoordynowaną kampanię informacyjną na temat unijnego modelu zrównoważonej akwakultury w całej UE, co jest okazją do podnoszenia świadomości na temat akwakultury.
• Wykorzystanie nowych technologii przesyłania informacji (elektroniczne potwierdzenia odbioru, kody QR) odegra kluczową rolę w poprawie informacji w punktach sprzedaży.
• Jak najlepsze wykorzystanie możliwości oferowanych przez narzędzia komunikacji (media społecznościowe, kampanie, influencerzy, uznani liderzy opinii) pomoże poprawić wizerunek akwakultury i skonsolidować konsumpcję produktów.
• Większa świadomość konsumentów umożliwia lokalnym produktom akwakultury konkurowanie pod względem jakości, bliskości i bezpieczeństwa produktów. Włączenie akwakultury do kultury żywności umożliwi konsolidację działalności jako narzędzia ochrony zastosowań i zwyczajów.
• Włączenie akwakultury do strategii rozwoju lokalnego partycypacyjnych lokalnych grup działania ds. rybołówstwa i obszarów wiejskich stanowi doskonałą okazję do podniesienia świadomości na temat możliwości, jakie daje ta działalność, oraz do promowania inicjatyw na szczeblu lokalnym. Finansowanie jest dostępne w ramach EFMRA i EFRROW.

Zgodnie z art. 148 ust. 1.11 konstytucji organizacja i zarządzanie akwakulturą należą do wyłącznych kompetencji wspólnot autonomicznych, jak określono w ich statucie autonomii i dekretach w sprawie przekazywania kompetencji. Wspólnoty autonomiczne posiadają przepisy dotyczące zarządzania i regulacji działalności w zakresie akwakultury, które obejmują wymogi dotyczące zatwierdzania zakładów oraz aspekty związane z zarządzaniem, monitorowaniem i kontrolą działalności. 

Odpowiednie informacje można znaleźć tutaj

Z drugiej strony państwo, za pośrednictwem Dyrekcji Generalnej ds. Przybrzeżnych Ministerstwa Transformacji Ekologicznej i Wyzwań Demograficznych (MITERD), posiada kompetencje do zezwalania na okupację publicznego obszaru morskiego i lądowego, z wyjątkiem niektórych wspólnot autonomicznych, takich jak Katalonia i Andaluzja.

Ministerstwo Rolnictwa, Rybołówstwa i Żywności (MAPA) za pośrednictwem Sekretariatu Generalnego ds. Rybołówstwa (SGP) odpowiada za planowanie i realizację polityki w zakresie rybołówstwa morskiego na wodach zewnętrznych i akwakulturze, koordynację wspólnotowej polityki w zakresie akwakultury i udział w organizacjach międzynarodowych. Odpowiada również za planowanie, koordynację i wspieranie innowacji w sektorze, planowanie działalności gospodarczej w zakresie wprowadzania do obrotu i przetwarzania produktów oraz stosunki z właściwymi organami międzynarodowymi w dziedzinie handlu zagranicznego i rynków rybołówstwa. 

• Koncesja wodna: Jednostką merytoryczną i przetwórczą jest Urząd Wodny Konfederacji Hydrograficznych (CH), który gromadzi „Wcześniejsze sprawozdanie na temat zgodności”
• Procedura środowiskowa z badaniem oddziaływania na środowisko (poniżej 500 t)
• Ocena oddziaływania na środowisko, uproszczona lub zwykła (ponad 500 t)
• Pozwolenia na planowanie i eksploatację
• Zdrowie zwierząt (sprawozdanie na temat warunków hodowli)
• Pozwolenie na zrzut i zajmowanie wody publicznej (DPH)

a) obszar morski nadawany przez Ministerstwo Transformacji Ekologicznej i Wyzwań Demograficznych (MITERD) 

port DP przyznany przez właściwy organ portowy (porty państwowe lub port Wspólnoty Autonomicznej) 

dla zakładów naziemnych: wnioskuje się o zezwolenie na korzystanie ze służebności ochronnej/zajmowania domeny publicznej 

• Sprawozdanie w sprawie zgodności ze strategią morską wydane przez MITERD
• Zezwolenie środowiskowe wydawane przez organ ds. ochrony środowiska wspólnoty autonomicznej, które uzależnia zezwolenie na uprawę. Zezwolenie to jest traktowane jako badanie oddziaływania na środowisko w przypadku projektów o masie poniżej 500 ton; lub z uproszczoną lub zwykłą oceną wpływu na środowisko, jeżeli ich masa przekracza 500 ton lub dotyczy obszarów specjalnej ochrony środowiska.
• Zezwolenie na zrzut do morza z lądu wydane przez organ ds. ochrony środowiska wspólnoty autonomicznej.
• Sprawozdania lub konsultacje z różnymi organami w dziedzinie obronności, rybołówstwa, turystyki, kapitanów morskich, planowania przestrzennego, delegacji prowincji, dziedzictwa kulturowego, gmin i innych, w stosownych przypadkach.
• Konsultacje z innymi zainteresowanymi stronami (sektorem rybołówstwa, organizacjami pozarządowymi itp.).
• Zezwolenie na znakowanie.
• Pozwolenie na budowę wydane przez gminę, w stosownych przypadkach.
• Rejestr zdrowia zwierząt, jeżeli dotyczy gatunków roślin uprawnych.
• Publiczny rejestr zdrowia, w stosownych przypadkach, dla zakładów przetwórczych.