Badanie różnorodności genetycznej i geneomicznych form zmian indukowanych przez hodowlę w populacjach Gilthead Seabream (Sparus aurata)

Określenie podstawy genetycznej udomowienia gatunków ryb ma znaczenie dla sektora akwakultury w odpowiednim czasie, aby zwiększyć wydajność, jakość i dobrostan ryb utrzymywanych w gospodarstwie rybackim. Celem tego badania jest zbadanie w dużej mierze nieznanych zmian w akwakulturze w odniesieniu do morlesza bogara, który jest jedną z najważniejszych ryb hodowlanych w regionie Morza Śródziemnego. Wykorzystaliśmy panel 1159 KPZS obejmujących cały genom i genotypowanych 956 ryb z 23 dzikich populacji w całym Morzu Śródziemnym oraz 362 ryb utrzymywanych w gospodarstwie rybackim z pięciu greckich wylęgarni. Trybunał ocenił różnorodność genetyczną populacji objętych próbą i kontrastował z wynikami czterech różnych podejść do metod wykrywania wartości odstających. Uznaliśmy, że jeden bardzo silny kandydat i dwa dobrze kandydujące KPZS posiadają dowody na ewolucję morlesza bogara spowodowanego akwakulturą. Adnotacja tych KSP ujawniła sąsiedzkie geny o rolach biologicznych od tolerancji stresu i odporności na choroby po dojrzewanie seksualne, co może wyjaśniać nasze spostrzeżenia. Podsumowując, pokazujemy, że genom morlesza bogara olbrzymiego, mimo że często sugeruje się, że gatunek ten znajduje się na wczesnych etapach procesu udomowienia, pokazuje dowody na zmiany spowodowane akwakulturą. Trybunał przedstawia wykaz genów, które mogą wyjaśniać nasze uwagi i które mogą być przedmiotem dalszej analizy. Przewidujemy, że nasze ustalenia pobudzą dodatkowe badania z wykorzystaniem paneli SNP o większej gęstości, które mogą wyjaśnić geneomiczną architekturę udomowienia tego gatunku o dużym znaczeniu dla akwakultury.