Przegląd: Ocena dobrostanu ryb w badaniach naukowych i akwakulturze, ze szczególnym uwzględnieniem dyrektyw europejskich

Liczba ryb hodowlanych na świecie znacznie wzrosła. Akwakultura jest rozwijającym się sektorem, który w przyszłości zapewni znaczną część produktów rybołówstwa. Ponadto w ostatnich latach wzrosła liczba ryb teleostowych wykorzystywanych jako modele zwierzęce do badań naukowych zarówno w dziedzinie biomedycznej, jak i ekologicznej. W związku z tym coraz ważniejsze jest wdrażanie środków mających na celu poprawę dobrostanu tych zwierząt. Obecnie istnieje kilka europejskich przepisów dotyczących ustanowienia, opieki i zakwaterowania ryb utrzymywanych do celów ludzkich. Jeśli chodzi o ryby (teleost), należy wziąć pod uwagę fakt, że liczba istniejących gatunków jest znacznie większa niż liczba wszystkich innych kręgowców. Dalsze znaczenie ma fakt, że każdy gatunek ma własne szczególne wymogi fizyczne i chemiczne. Czynniki te utrudniają przedstawienie ogólnych zaleceń lub wymogów w odniesieniu do wszystkich gatunków ryb. Wymagana jest odpowiednia wiedza na temat fizjologii i ekologii każdego gatunku hodowanego. Niniejszy dokument zawiera i omawia, w ramach jednej syntezy, bieżące kwestie związane z dobrostanem ryb, biorąc pod uwagę, że teleostry są gatunkami docelowymi zarówno dla akwakultury, jak i modeli doświadczalnych w badaniach biologicznych i biomedycznych. W pierwszej kolejności koncentrujemy się na praktycznych aspektach, które należy uwzględnić przy ocenie dobrostanu ryb zarówno w kontekście badań naukowych, jak i akwakultury. Następnie poruszamy kwestię hodowli i opieki nad rybami trzymanymi w laboratoriach badawczych i obiektach akwakultury w odniesieniu do ich wymogów fizjologicznych i behawioralnych, a także w odniesieniu do sugestii zawartych w przepisach europejskich. Ponadto, aby dokładnie ocenić, które parametry opisane w dyrektywie 2010/63/UE przedstawiono w opracowaniach naukowych, Trybunał przeanalizował 82 artykuły opublikowane przez europejskich naukowców w 2014 i 2015 r. W wyniku tego przeglądu stwierdzono, że istnieje ogólny brak informacji dotyczących optymalnych warunków środowiskowych, które należy zapewnić w odniesieniu do zakresu gatunków objętych niniejszą dyrektywą.