Środki antymorskie wszy w norweskiej akwakulturze; nadzór, tendencje w zakresie leczenia i możliwe skutki dla bezpieczeństwa żywności

Wszy morskie stanowią poważne wyzwanie dla norweskiej akwakultury, a w przypadku zakażeń wszy morskiej stosuje się szereg zabiegów fizycznych, biologicznych i chemicznych. W niniejszym badaniu przedstawiono dane dotyczące stosowania środków przeciwwilgociowych w norweskich rybach hodowlanych w latach 1992–2017 oraz wyniki nadzoru nad pozostałościami takich czynników w próbkach pobranych w latach 2002–2017. W latach 2002–2007 stosowanie środków przeciwwodnych obejmowało emamektynę, cypermetrynę i deltametrynę. Azamethiphos i flubenzuron wprowadzono odpowiednio w 2008 r. i 2009 r. W ramach bieżącego nadzoru nad norweskimi rybami hodowlanymi w latach 2002–2017 zbadano ponad 3000 próbek zbiorczych pod kątem pozostałości czynników przeciwwszy morskich. Pozostałości wykryto w 3 % próbek. Emamektynę wykryto w 5,0 % próbek przeanalizowanych pod kątem emamektyny, natomiast cypermetrynę wykryto w 2,1 % próbek przeanalizowanych pod kątem cypermetryny. Ponadto pozostałości diflubenzuronu i teflubenzuronu wykryto odpowiednio w 1,2 % i 0,1 % badanych próbek na obecność tych związków. Nie wykryto żadnego z pozostałych środków przeciwwilgociowych. Żadne pomiary nie przekroczyły odpowiedniego maksymalnego limitu pozostałości (NDP) określonego przez UE.