Productie van macroalgen in Noord-Europa: Standpunten van het bedrijfsleven en de overheid over de regulering van een nieuwe blauwe bio-economie

De productie van biomassa van macroalgen, in de zin van teelt en oogst, is momenteel een kleine industrie in Europa, maar de sector heeft een aanzienlijk groeipotentieel. Hier hebben we de milieuvergunning omschreven als een grensobject tussen bedrijven en autoriteiten en de details onderzocht van de vergunningsprocedures voor macroalgen in zeven Noord-Europese landen (Finland, Estland, Zweden, Duitsland, Noorwegen, IJsland en Schotland). We hebben enquêtes en interviews gehouden met macroalgenbedrijven en vergunningverlenende autoriteiten om inzicht te krijgen in de uitdagingen waarmee beide partijen worden geconfronteerd.
De productie van macroalgen in Noord-Europese landen wordt in het algemeen gereguleerd door milieu- en waterwetgeving en is niet opgenomen in maritieme ruimtelijkeordeningsplannen. Particuliere actoren moeten een milieu-, water- en/of visvergunning aanvragen om in deze sector te kunnen beginnen, vaak met verschillende betrokken autoriteiten. De bedrijven spraken hun ontevredenheid uit over niet-specifieke wetten en omslachtige vergunningsprocedures die het opstarten van een onderneming kunnen vertragen of zelfs kunnen verhinderen. De autoriteiten wezen op het gebrek aan wetenschappelijke milieurisicobeoordelingen van de productie van macroalgen en op de noodzaak om mogelijke conflicten met andere mariene sectoren op te lossen. Bedrijven hebben een vergunning nodig om toegang te krijgen tot markten, terwijl de autoriteiten de vergunning beschouwen als een instrument om de milieuwetgeving te handhaven. Als grensobject is de vergunning het resultaat van correspondentie en samenwerking tussen bedrijven en autoriteiten. Er moet een vergunningsprocedure in één fase voor de productie van macroalgen worden toegepast om dit bedrijf aan te moedigen en de naleving van de wetgeving te vergemakkelijken. Daarnaast moeten macroalgengerelateerde activiteiten worden erkend in de nationale maritieme ruimtelijkeordeningsplannen om langetermijnplanning te vergemakkelijken.