Vergelijkende milieu- en sociale levenscyclusbeoordelingen van offshore aquacultuurvlotten in ultraperformante beton (UHPC)

Dit document heeft tot doel de milieu- en sociale gevolgen van drie soorten vlotten voor de mossellandbouw in Spanje te vergelijken. Deze van oudsher van hout vervaardigde constructies hebben een korte levensduur en vereisen vanwege hun bedrijfsomstandigheden frequent onderhoud om volledig operationeel te zijn. In 2016 heeft RDC een innovatieve oplossing ontwikkeld met ultrahoogwaardig beton (UHPC), die aan de basis lag van de proefprojecten van het door de EU gefinancierde project ReSHEALience (H2020-GA760824). Om de milieu- en sociale effecten van alternatieve oplossingen voor aquacultuurvaartuigen te kwantificeren, is een levenscyclusbenadering gehanteerd. De levenscyclusbeoordelingsmethode, overeenkomstig de ISO 14040- en ISO 14044-normen, is gebruikt voor de evaluatie van de milieueffecten, terwijl de methode voor de beoordeling van de sociale levenscyclus (social life cycle assessment — SLCA) overeenkomstig de Guidelines for SLCA of Products en de door Ciroth en Franze (2011) ontwikkelde methode voor de beoordeling van de sociale effecten is gebruikt voor de evaluatie van de sociale effecten: voor de alternatieve oplossingen zijn dezelfde functionele eenheid en dezelfde fasen van de levenscyclus vastgesteld die in de studie moeten worden opgenomen. Op basis van de LCA-resultaten, afgeleid van de systeemgrens die is beschreven in het deel “Doel en toepassingsgebied” voor de mosselaquacultuurstructuren, worden de grootste milieueffecten in de analyse van wieg-tot-graf gegenereerd door de traditionele grondstof met onderhoud op basis van de periodieke toepassing van verf; de laagste milieueffecten worden veroorzaakt door de traditionele raft met onderhoud op basis van de geleidelijke vervanging van de beschadigde stammen, terwijl de innovatieve Raft een tussenliggend gedrag heeft wat betreft het genereren van milieueffecten. Op basis van de resultaten van de S-LCA kan worden gesteld dat beide oplossingen grote effecten hebben; niettemin heeft de innovatieve oplossing een licht geringer effect dan de traditionele oplossingen, die kunnen worden verlaagd als er een aantal voorzorgsmaatregelen in het maatschappelijke beleid worden genomen. Er worden sociale hotspots vastgesteld om de algemene sociale gevolgen te helpen verminderen. Concluderend kan worden gesteld dat zowel vanuit milieu- als vanuit sociaal oogpunt de traditionele oplossingen voor aquacultuurvaartuigen het meest “impactvol” zijn, met name wanneer het onderhoud gebaseerd is op verf. Het gebruik van innovatieve betonnen maakt het mogelijk een langere levensduur te bouwen met een minimale (of geen) behoefte aan onderhoud. Bovendien wordt in het gedrag van nieuwe ondernemingen meer aandacht besteed aan sociale aspecten die verband houden met hun activiteiten en is er een zekere verbetering in vergelijking met traditionele ondernemingen.