Το μέλλον των τροφίμων από τη θάλασσα

Η παγκόσμια ζήτηση τροφίμων αυξάνεται και εξακολουθούν να υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα σχετικά με το κατά πόσον η προσφορά μπορεί να αυξηθεί με βιώσιμο τρόπο. Η επέκταση με βάση τη γη είναι δυνατή, αλλά μπορεί να επιδεινώσει την κλιματική αλλαγή και την απώλεια βιοποικιλότητας και να θέσει σε κίνδυνο την παροχή άλλων οικοσυστημικών υπηρεσιών. Δεδομένου ότι τα τρόφιμα από τη θάλασσα αντιπροσωπεύουν μόλις το 17 % της τρέχουσας παραγωγής βρώσιμου κρέατος, ρωτάμε πόσα τρόφιμα μπορούμε να αναμένουμε από τους ωκεανούς να παράγουν με βιώσιμο τρόπο έως το 2050. Στο σημείο αυτό εξετάζουμε τους κύριους τομείς παραγωγής τροφίμων στους ωκεάνιους και άγριους τύπους αλιείας, τη θαλάσσια αλιεία με πτερύγια και τη δίθυρα θαλασσοκαλλιέργεια για να εκτιμήσουμε τις «βιώσιμες καμπύλες εφοδιασμού» που λαμβάνουν υπόψη οικολογικούς, οικονομικούς, κανονιστικούς και τεχνολογικούς περιορισμούς. Επικαλύπτουμε αυτές τις καμπύλες προσφοράς με σενάρια ζήτησης για την εκτίμηση της μελλοντικής παραγωγής θαλασσινών. Διαπιστώνουμε ότι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας, οι μεταβολές της ζήτησης και τα σενάρια προσφοράς (που αντιστοιχούν σε μεταρρυθμίσεις πολιτικής και τεχνολογικές βελτιώσεις), τα βρώσιμα τρόφιμα από τη θάλασσα θα μπορούσαν να αυξηθούν κατά 21-44 εκατ. τόνους έως το 2050, δηλαδή κατά 36-74 % σε σύγκριση με τις τρέχουσες αποδόσεις. Αυτό αντιπροσωπεύει το 12-25 % της εκτιμώμενης αύξησης του συνόλου του κρέατος που απαιτείται για τη διατροφή 9.8 δισεκατομμυρίων ανθρώπων έως το 2050. Οι αυξήσεις και στους τρεις τομείς είναι πιθανές, αλλά είναι πιο έντονες για τη θαλασσοκαλλιέργεια. Το κατά πόσον αυτές οι δυνατότητες παραγωγής αξιοποιούνται με βιώσιμο τρόπο θα εξαρτηθεί από παράγοντες όπως οι μεταρρυθμίσεις πολιτικής, η τεχνολογική καινοτομία και η έκταση των μελλοντικών αλλαγών στη ζήτηση.