Geïntegreerde multitrofische aquacultuur in vijvers: wat is het milieuvoordeel? Een standpunt van de LCA

Aquacultuur staat voor een dubbele uitdaging en levert meer producten op om de groeiende vraag naar aquatische producten in stand te houden en het milieu te respecteren. Al enkele jaren krijgt de geïntegreerde multitrofische aquacultuur (IMTA) wereldwijd meer aandacht. IMTA is gebaseerd op geïntegreerde teelt van aquatische organismen van verschillende maar complementaire trofische niveaus. Het doel van deze studie was de milieuprestaties van pond-IMTA-systemen te beoordelen op basis van zoetwaterpolycultuurexperimenten in grondvijvers in Roemenië, Frankrijk en Indonesië, waarbij verschillende manieren werden onderzocht om vis en planten te combineren. Bij elk experiment werd het IMTA-systeem vergeleken met een conventioneel of traditioneel systeem voor het land (karperpolycultuur in Roemenië, intensieve polycultuur in Frankrijk en gourami-monocultuur in Indonesië). De milieueffecten van IMTA-systemen verschilden per casestudy. In Roemenië verschilden ook de milieueffecten van jaar tot jaar: Het IMTA-systeem had grotere effecten dan het traditionele in 2016, maar heeft in 2017 minder effect. In Frankrijk had het conventionele systeem een lagere cumulatieve vraag naar energie, eutrofiëring en NPPU dan semiintensief en IMTA-systeem, dat de hoogste waarden van deze effecten had. Voor klimaatverandering heeft het conventionele systeem echter een grotere impact dan IMTA en semi-intensief systeem. In Indonesië had het IMTA-systeem minder effect dan het traditionele. De in deze studie geraamde milieueffecten illustreren de variabiliteit van de reacties van IMTA-systemen. De effecten van landbouwsystemen zijn afhankelijk van de productiviteit van het systeem en de hoeveelheden productiemiddelen die in het systeem zijn verwerkt. De IMTA zal naar verwachting verbeteringen opleveren, zoals een afname van het inputgebruik zoals voeder, een toename van de visopbrengsten en/of een daling van de emissies per massaeenheid geproduceerde vis. Afhankelijk van de praktijken kan een toename van het aantal soorten of hun organisatie door middel van IMTA-praktijken de milieueffecten verminderen, met name lokale effecten zoals eutrofiëring, in vergelijking met klassieke praktijken. De productie en het gebruik van visvoeder is een van de belangrijkste oorzaken van milieueffecten. Op basis van onze resultaten kunnen IMTA-praktijken het gebruik van hulpbronnen verbeteren en het algehele effect van aquacultuur verminderen. Elke toename van de productiemiddelen die worden gebruikt om de recycling van nutriënten te verbeteren, moet ook de productiviteit verhogen om te zorgen voor een vermindering van de effecten per massaeenheid vis. Bepaalde effectcategorieën die de gevolgen van IMTA-systemen vollediger kunnen beschrijven, ontbreken, met name die welke verband houden met diversiteit, met name biodiversiteit.