Akwakultura morska łososia i określenie potrzeb w zakresie regulacji ochrony środowiska

Akwakultura morska zyskała większą uwagę jako potencjalna droga do zwiększenia produkcji ważnych z handlowego punktu widzenia gatunków ryb, takich jak łosoś atlantycki (S. salar). Brakuje jednak jasności co do terminu „offshore” i w jaki sposób są różne środowiska „morskie” w porównaniu z bardziej tradycyjnymi lokalizacjami przybrzeżnymi lub przybrzeżnymi. Niepewność ta stanowi problem dla skutecznego zarządzania i regulacji oraz stanowi wąskie gardło dla rozwoju, którym należy się zająć. W badaniu tym zastosowano podejście oparte na metodzie mieszanej w celu oceny, co oznacza produkcja morska, oraz ustalenia, czy istniejące podejścia są odpowiednie do licencjonowania i regulowania morskiej akwakultury łososia w Szkocji, jako studium przypadku. Po pierwsze, do oceny badań naukowych wykorzystano systematyczny przegląd literatury, a następnie wykorzystano kwestionariusz internetowy do zebrania opinii zainteresowanych stron z sektora akwakultury łososia w Szkocji i innych krajach. Wyniki wskazują na niespójność postrzeganą przez termin „akwakultura morska”, co sprawia, że trudno jest określić globalną definicję. W literaturze, która nie ograniczała się do produkcji łososia, skoncentrowano się na oddaleniu od wybrzeża, ale zainteresowane strony z sektora akwakultury łososia miały bardzo zróżnicowane poglądy, chociaż niewielka większość uznała narażenie na fale za kluczową cechę. Zainteresowane strony wskazały, że akwakultura łososia „offshore” może przynieść szereg korzyści, ale zasugerowały również, że obowiązujące przepisy nie są odpowiednie do produkcji łososia „offshore” i mogłyby zostać wzmocnione. Wyniki badania sugerują, że organy regulacyjne i zainteresowane strony muszą uzgodnić spójną terminologię charakteryzującą środowisko produkcji. W zależności od złożoności lokalnej lub regionalnej może być wymagane kilka klasyfikacji odzwierciedlających kluczowe cechy. Ponadto potrzebne mogą być również nowe lub dostosowane podejścia do licencjonowania akwakultury, regulacji i odpowiedniości lokalizacji, aby uwzględnić różnice fizyczne i ekologiczne od bardziej tradycyjnych miejsc hodowli. Ostatecznie przepisy dotyczące ochrony środowiska będą adekwatne do zakładanych celów tylko wtedy, gdy będą oparte na dowodach i adekwatne do warunków środowiskowych, otaczającego ekosystemu i produkowanych gatunków. W ujęciu ironicznym największym ograniczeniem dla regulacji dotyczących akwakultury morskiej wydaje się być zrozumienie, czym jest i co oznacza „offshore”, i dopóki nie zostanie to rozwiązane, nadal będzie panować niepewność i dezorientacja, które utrudniają rozwój tego sektora.