Połowy na rzecz zdrowia: Czy światowa polityka krajowa w dziedzinie rybołówstwa i akwakultury jest zgodna z polityką żywieniową?

Żywność pochodzenia wodnego jest bogata w mikroskładniki pokarmowe niezbędne dla zdrowia ludzi, a rybołówstwo i akwakultura są coraz częściej uznawane za zdolność do przyczyniania się do zmniejszenia światowych niedoborów mikroskładników pokarmowych i zagrożeń dla zdrowia związanych z dietą. Nie jest jednak jasne, czy sektor rybołówstwa i akwakultury oraz polityka żywieniowa w zakresie zdrowia publicznego dostosowują się do tego celu. Czy polityka rybołówstwa i akwakultury ma wyraźne cele w zakresie żywienia i zdrowia publicznego? Czy w polityce żywieniowej zdrowia publicznego uznaje się wkład żywności pochodzenia wodnego? Wykorzystując analizę treści, Trybunał ocenił zgodność celów w krajowych politykach w zakresie rybołówstwa i zdrowia publicznego w zakresie żywienia. Ponadto ustaliliśmy warunki związane ze zróżnicowanymi poziomami spójności między politykami w tych sektorach lub dziedzinach. Trybunał stwierdził, że w 77 ze 158 krajowych polityk rybołówstwa za kluczowy cel w tym sektorze uznano żywienie, a w 68 ze 165 polityk żywieniowych w dziedzinie zdrowia publicznego za kluczowe cele uznano znaczenie spożycia ryb i skorupiaków. Nowsze strategie polityczne wiązały się ze zwiększeniem spójności między sektorami. Obecność organizacji międzynarodowych w opracowywaniu polityki była również powiązana z większą spójnością. W krajach o większej częstości występowania nadwagi polityka w zakresie rybołówstwa i zdrowia publicznego nie była dostosowana. W ostatnim czasie odnotowano obiecującą tendencję do lepszego dostosowania celów polityki w zakresie rybołówstwa i zdrowia publicznego w zakresie żywienia, ale potrzebne są bardziej ukierunkowane i systematyczne podejścia polityczne, aby wykorzystać potencjalny wkład ryb i skorupiaków bogatych w składniki odżywcze w zdrowsze systemy żywnościowe.