Als er meer is: benutting van de soortendiversiteit om te evolueren naar duurzame aquacultuur

De groei van de menselijke bevolking heeft geleid tot een toename van de vraag naar levensmiddelen, die de komende decennia naar verwachting zal verdubbelen. Tot voor kort werd aan deze vraag voldaan door de uitbreiding van het landbouwareaal en de intensivering van de op landbouwchemicaliën gebaseerde monocultuur van enkele soorten. Dit ontwikkelingstraject is echter bekritiseerd vanwege de negatieve gevolgen ervan voor het milieu en andere menselijke activiteiten. Daarom zijn er nieuwe productiepraktijken nodig om in de toekomst duurzaam te voldoen aan de behoeften van menselijke voeding. Wij stellen dat polycultuurpraktijken de overgang van aquacultuur naar duurzame ontwikkeling kunnen waarborgen. We evalueren traditionele en recente polycultuurpraktijken (vijvers, recirculerende aquacultuursystemen, geïntegreerde multitrofische aquacultuur, aquaponica, geïntegreerde landbouw en aquacultuur) om te benadrukken hoe zij de aquacultuur verbeteren door de co-existentie en interacties van soorten. In dit overzicht wordt gewezen op het belang van soortcompatibiliteit (d.w.z. soorten die zonder schadelijke interacties in dezelfde landbouwomgeving kunnen leven) en complementariteit (d.w.z. complementair gebruik van beschikbare hulpbronnen en/of commensalisme/mutualisme) om een efficiënte en ethische aquacultuur tot stand te brengen. In het algemeen combineert polycultuur aspecten van productiviteit, milieubescherming, het delen van hulpbronnen en dierenwelzijn. Er moeten echter verschillende uitdagingen worden aangepakt om de ontwikkeling van polycultuur in de hele wereld te vergemakkelijken. We hebben een uit vier stappen bestaand conceptueel kader ontwikkeld voor het ontwerpen van innovatieve polycultuursystemen. Dit kader benadrukt het belang van i) het gebruik van toekomstgerichte benaderingen om na te gaan welke soorten moeten worden gecombineerd, ii) het uitvoeren van een geïntegreerde beoordeling van kweekomgevingen om te bepalen in welk landbouwsysteem een bepaalde combinatie van soorten het meest relevant is, iii) het ontwikkelen van nieuwe instrumenten en strategieën om het beheer van polycultuursystemen te vergemakkelijken, en iv) het uitvoeren van polycultuurinnovatie voor relevante belanghebbenden die betrokken zijn bij aquacultuurtransities.