Een 20-jarige retrospectieve evaluatie van de mondiale aquacultuur

De duurzaamheid van de aquacultuur is sinds 2000 intensief besproken, toen in Natuur een evaluatie van de nettobijdrage van aquacultuur aan de mondiale visvoorziening werd gepubliceerd. In dit document wordt ingegaan op de ontwikkelingen in de mondiale aquacultuur van 1997 tot 2017, waarbij alle subsectoren van de industrie worden opgenomen en de nadruk wordt gelegd op de integratie van aquacultuur in het mondiale voedselsysteem. Aquacultuur in het binnenland, met name in Azië, heeft het meest bijgedragen tot de mondiale productievolumes en voedselzekerheid. Er zijn ook grote voordelen geboekt op het gebied van de efficiëntie van aquacultuurvoeder en de visvoeding, waardoor de verhouding vis in vissen voor alle gevoede soorten is gedaald, hoewel de afhankelijkheid van mariene ingrediënten blijft bestaan en de afhankelijkheid van terrestrische ingrediënten is toegenomen. De cultuur van weekdieren en zeewier wordt steeds meer erkend voor haar ecosysteemdiensten; de kwantificering, waardering en marktontwikkeling van deze diensten blijven echter zeldzaam. Het potentieel van weekdieren en zeewier om de mondiale voedingszekerheid te ondersteunen, wordt onderbenut. Het beheer van ziekteverwekkers, parasieten en plagen blijft een uitdaging op het gebied van duurzaamheid in de hele sector, en de gevolgen van de klimaatverandering voor de aquacultuur blijven onzeker en moeilijk te valideren. De druk op de aquacultuursector om gedurende deze periode van 20 jaar uitgebreide duurzaamheidsmaatregelen te nemen, heeft het bestuur, de technologie, de locatie en het beheer in veel gevallen verbeterd. Het volume van de mondiale aquacultuurproductie is sinds 2000 verdrievoudigd, met positieve trends op het gebied van milieuprestaties, maar de sector staat voor steeds grotere uitdagingen, zoals beheer van ziekteverwekkers, vervuiling, klimaatverandering en toenemende afhankelijkheid van systemen voor hulpbronnen aan land.