Kan verbeterde voeding voor Atlantische zalm in zoet water de robuustheid, overlevingskansen en groei van de vissen na de overdracht van zeewater vergroten?

Het verlies van vis in de zeewaterfase (SW) van de Atlantische zalmkweek is hoog en een groot deel van dit verlies doet zich voor in de periode vlak na de overdracht van SW. In de huidige studie veronderstellen wij dat verbeteringen in de voeding tijdens de zoetwaterfase later in het SW-stadium van invloed zijn op de groei, het voortbestaan en de robuustheid van de vissen. Om dit te testen, kregen zalmparr vijf experimentele voedingspatronen in FW bij 12 °C. Naast een commercieel controledieet kregen de vissen een dieet met een gewijzigde FA-samenstelling dat eerder bedoeld was als het natuurlijke zalmvoer in FW, een dieet met verhoogde concentraties AA/N-verbindingen (methionine, lysine, threonine en taurine), een dieet met verhoogde concentraties methionine en bepaalde B-vitaminen (folaat, B12 en B6) en een einddieet waarin al deze mogelijke verbeteringen worden gecombineerd. Op het moment van de overdracht van SW werd de robuustheid van de vissen met de verschillende voedingspatronen getest door rechtstreekse overdracht aan SW bij drie verschillende temperaturen (8, 12 en 16 °C, zonder voorafgaande acclimatie), en door overdracht in open netpennen, terwijl ze werden gevoed met een gemeenschappelijk commercieel dieet. De groei en samenstelling van de vissen verschilden niet per voedingsgroep. Alle voedingsgroepen leken de overdracht naar SW goed te behandelen en hoewel de overdracht van SW tot een stressrespons bij de vissen leidde, verschilde dit niet aanzienlijk van groep tot groep. Vis die bij 8 °C naar SW werd overgebracht, kende een hogere sterfte, verminderde slijmlaag en verhoogde prevalentie van schaalverlies en wonden, maar dit gold voor alle voedingsgroepen. Rechtstreekse overheveling naar SW bij een lagere temperatuur dan de vissen is dan ook niet aanbevolen. Bij de twee hoogste temperaturen waren er enige verschillen tussen de groepen wat betreft de ernst van de kastanjes. Afgezien daarvan vertoonde geen van de gemeten gezondheids- of welzijnsgerelateerde parameters een verschil tussen de voedingsgroepen, wat erop wijst dat het controledieet reeds toereikend was.